Proverbs 12

1 He that loveth correction, loveth knowledge: but he that hateth reproof is foolish.

کسی می‌تواند دانا شود که تأدیب را دوست داشته باشد. هر که از اصلاح شدن نفرت داشته باشد نادان است.

2 He that is good, shall draw grace from the Lord: but he that trusteth in his own devices doth wickedly.

خداوند از اشخاص نیک خشنود است، اما کسانی را که نقشه‌های پلید می‌کشند محکوم می‌کند.

3 Men shall not be strengthened by wickedness: and the root of the just shall not be moved.

انسان با کارهای بد نمی‌تواند برای خود امنیت به وجود آورد، اما اشخاص درستکار پا برجا خواهند ماند.

4 A diligent woman is a crown to her husband: and she that doth things worthy of confusion, is a rottenness in his bones.

زن نجیب، تاج سر شوهرش است، ولی زن بی‌حیا مانند خوره جان او را می‌خورد.

5 The thoughts of the just are judgments: and the counsels of the wicked are deceitful.

انسان نیک فکرش پر از درستکاری است، اما فکر آدم بدکار انباشته از دروغ و نیرنگ است.

6 The words of the wicked lie in wait for blood: the mouth of the just shall deliver them.

سخنان بدکاران مردم را به دام هلاکت می‌کشاند، اما سخنان نیکان مردم را رهایی می‌بخشد.

7 Turn the wicked, and they shall not be: but the house of the just shall stand firm.

بدکاران نابود می‌شوند، اما نیکان پایدار می‌مانند.

8 A man shall be known by his learning: but he that is vain and foolish, shall be exposed to contempt.

آدم عاقل را همه می‌ستایند، اما شخص کوته‌فکر را حقیر می‌شمارند.

9 Better is the poor man that provideth for himself, than he that is glorious and wanteth bread.

بهتر است انسان شخص مهمی به حساب نیاید اما دستش به دهانش برسد تا اینکه خود را آدم بزرگی نشان دهد ولی محتاج نان باشد.

10 The just regardeth the lives of his beasts: but the bowels of the wicked are cruel.

شخص خداشناس حتی به فکر آسایش چارپایان خود نیز هست، اما رحم و مروت خدانشناسان چیزی به‌جز ستمگری نیست.

11 He that tilleth his land shall be satisfied with bread: but he that pursueth idleness is very foolish. He that is delighted in passing his time over wine, leaveth a reproach in his strong holds.

هر که در زمین خود زراعت کند نان کافی خواهد داشت، اما کسی که وقت خود را به بیهودگی بگذراند آدم احمقی است.

12 The desire of the wicked is the fortification of evil men: but the root of the just shall prosper.

اشخاص خدانشناس چشم طمع به اموالی که بدکاران غارت کرده‌اند دارند، اما اعمال خداشناسان، میوۀ خود را می‌دهد.

13 For the sins of the lips ruin draweth nigh to the evil mall: but the just shall escape out of distress.

دروغ انسان را در دام گرفتار می‌کند، ولی شخص درستکار از تنگنا خلاصی می‌یابد.

14 By the fruit of his own mouth shall a man be filled with good things, and according to the works of his hands it shall be repaid him.

پاداش تو بستگی به گفتار و رفتار تو دارد. هر چه بکاری همان را درو خواهی کرد.

15 The way of a fool is right in his own eyes: but he that is wise hearkeneth unto counsels.

آدم نادان فکر می‌کند هر کاری می‌کند درست است و احتیاج به نصیحت ندارد، اما شخص دانا به نصایح دیگران گوش می‌دهد.

16 A fool immediately sheweth his anger: but he that dissembleth injuries is wise.

آدم نادان در مقابل توهین دیگران زود خشمگین می‌شود، ولی شخص دانا خونسردی خود را حفظ می‌کند.

17 He that speaketh that which he knoweth, sheweth forth justice: but he that lieth, is a deceitful witness.

وقتی که حقیقت را می‌گویی عدالت اجرا می‌گردد، اما دروغ به بی‌عدالتی منجر می‌شود.

18 There is that promiseth, and is pricked as it were with a sword of conscience: but the tongue of the wise is health.

هستند کسانی که با سخنان نسنجیدهٔ خود زخم زبان می‌زنند، ولی سخنان مرد دانا تسکین دهنده و شفابخش است.

19 The lip of truth shall be steadfast for ever: but he that is a hasty witness, frameth a lying tongue.

عمر دروغ کوتاه است، اما حقیقت تا ابد پایدار می‌ماند.

20 Deceit is in the heart of them that think evil things: but joy followeth them that take counsels of peace.

افکار توطئه‌گران پر از نیرنگ است، اما دلهای آنانی که خیراندیش هستند آکنده از شادی می‌باشد.

21 Whatsoever shall befall the just man. it shall not make him sad: but the wicked shall be filled with mischief.

هیچ بدی به خداشناسان نمی‌رسد، اما بدکاران همیشه گرفتار بلا می‌شوند.

22 Lying lips are an abomination to the Lord: but they that deal faithfully please him.

خدا کسانی را که به قول خود وفا می‌کنند دوست دارد، ولی از اشخاص بدقول بیزار است.

23 A cautious man concealeth knowledge: and the heart of fools publisheth folly.

آدم عاقل علم و دانش خود را به نمایش نمی‌گذارد، ولی شخص نادان حماقت خود را آشکار می‌سازد.

24 The hand of the valiant shall bear rule: but that which is slothful, shall be under tribute.

کار و کوشش، انسان را به قدرت می‌رساند؛ اما تنبلی، او را نوکر دیگران می‌سازد.

25 Grief in the heart of a man shall bring him low, but with a good word he shall be made glad.

غم و غصه انسان را گرانبار می‌کند، اما سخن دلگرم کننده او را سبکبار و شاد می‌سازد.

26 He that neglecteth a loss for the sake of a friend, is just: but the way of the wicked shall deceive them.

شخص درستکار مردم را به راه راست هدایت می‌کند، اما آدم بدکار آنها را منحرف می‌سازد.

27 The deceitful man shall not find gain: but the substance of a just man shall be precious gold.

آدم تنبل حتی دنبال شکار خود نیز نمی‌رود. تلاش و کوشش، گنج گرانبهای انسان است.

28 In the path of justice is life: but the by-way leadeth to death.

راهی که خداشناسان در آن گام برمی‌دارند به حیات منتهی می‌شود و در آن مرگ نیست.