< Job 17 >
1 My spirit shall be wasted, my days shall be shortened, and only the grave remaineth for me.
Ang akong espiritu maluya na, nahurot na ang akong mga adlaw, Ang lubnganan andam na alang kanako.
2 I have not sinned, and my eye abideth in bitterness.
Sa pagkamatuod adunay nga yubitan uban kanako, Ug ang akong mata nagasud-ong sa ilang mga hagit.
3 Deliver me O Lord, and set me beside thee, and let any man’s hand fight against me.
Ibutang karon ang pagsalig, ug pangakohon mo ako uban kanimo; Kinsa karon ang buot makigsangka kanako?
4 Thou hast set their heart far from understanding, therefore they shall not be exalted.
Kay gitagoan mo ang ilang mga kasingkasing gikan sa salabutan: Busa ikaw dili motuboy kanila sa itaas.
5 He promiseth a prey to his companions, and the eyes of his children shall fail.
Ang tawo nga nagadumili sa iyang mga higala mahitungod sa ilang bahin, Bisan ang mga mata sa iyang mga anak mangalubog.
6 He hath made me as it were a byword of the people, and I am an example before them.
Apan ako gihimo niya nga pagya sa mga tawo; Ug ilang ginalud-an ang akong nawong.
7 My eye is dim through indignation, and my limbs are brought as it were to nothing.
Ang akong mata usab malubog tungod sa kasubo, Ug ang akong mga panumduman ang tanan ingon sa usa ka landong.
8 The just shall be astonished at this, and the innocent shall be raised up against the hypocrite.
Ang mga tawong matarung nahitingala niini, Ug ang walay sala moasdang batok sa mga walay Dios.
9 And the just man shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
Apan ang mga matarung magapadayon sa iyang ginalaktan, Ug ang mahinlo ug mga kamot magatubo sa kalig-on.
10 Wherefore be you all converted, and come, and I shall not find among you any wise man.
Apan mahitungod kaninyong tanan, dumuol kamo karon pag-usab; Kay wala pa ing mausa ka maalam nga akong hingkit-an.
11 My days have passed away, my thoughts are dissipated, tormenting my heart.
Ang akong mga adlaw nangagi na, ang akong mga tuyo nangakawang, Bisan ang mga hunahuna sa akong kasingkasing.
12 They have turned night into day, and after darkness I hope for light again.
Ang gabii ilang gihimong adlaw; Ang kahayag, matud pa nila, haduol sa kangitngitan.
13 If I wait hell is my house, and I have made my bed in darkness. (Sheol )
Kong sa Sheol ako magapangita ingon nga akong pinuy-anan; Kong sa kangitngitan anaa ko ibuklad ang akong higdaanan; (Sheol )
14 If I have said to rottenness: Thou art my father; to worms, my mother and my sister.
Kong sa kadunotan ako nagaingon: Ikaw maoy akong amahan; Sa sulod: Ikaw ang akong inahan, ug ang akong igsoong babaye;
15 Where is now then my expectation, and who considereth my patience?
Nan, hain man ang akong kalauman? Ug mahitungod sa akong paglaum, kinsa ang makakita niana?
16 All that I have shall go down into the deepest pit: thinkest thou that there at least I shall have rest? (Sheol )
Kini mopadulong ngadto sa mga trangka sa Sheol, Kay didto lamang sa abug adunay pahulay. (Sheol )