Job 16
1 Then Job answered, and said:
Unya mitubag si Job ug miingon:
2 I have often heard such things as these: you are all troublesome comforters.
Nakadungog ako ug daghang mga butang nga ingon niana: Kamong tanan mga makapuol nga mga maglilipay.
3 Shall windy words have no end? or is it any trouble to thee to speak?
May katapusan ba ang mga pulong nga walay hinungdan? Kun unsay nakapahagit kanimo nga ikaw mitubag man?
4 I also could speak like you: and would God your soul were for my soul. I would comfort you also with words, and would wag my head over you.
Ako nakahimo usab pagsulti sama kaninyo; Kong ang inyong kalag nahapuli pa sa akong kalag, Ako makahimog bagay sa mga pulong batok kaninyo, Ug kaninyo ang akong ulo makalingolingo?
5 I would strengthen you with my mouth, and would move my lips, as sparing you.
Apan ako buot molig-on kaninyo sa akong baba, Ug ang paglipay sa akong mga ngabil makahupay sa inyong kasakit.
6 But what shall I do? If I speak, my pain will not rest: and if I hold my peace, it will not depart from me.
Bisan ako nagasulti, ang akong kasakit wala mahupay; Bisan akong gipasagdan, unsa may nakapalinaw kanako?
7 But now my sorrow hath oppressed me, and all my limbs are brought to nothing.
Apan karon ako giguol niya: Imong gihimong alaut ang akong tanan nga katilingban.
8 My wrinkles bear witness against me, and a false speaker riseth up against my face, contradicting me.
Ug gigunitan mo ako, nga maoy usa ka pagpamatuod batok kanako: Ug ang akong kaniwang nagapasundayag batok kanako, Kini nagapamatuod sa akong atubangan.
9 He hath gathered together his fury against me, and threatening me he hath gnashed with his teeth upon me: my enemy hath beheld me with terrible eyes.
Ako gilaksi niya sa iyang kapungot, ug ginalutos ako; Batok kanako gipakagot niya ang iyang mga ngipon: Ang akong kabatok nagatutuk sa iyang mga mata kanako.
10 They have opened their mouths upon me, and reproaching me they have struck me on the cheek, they are filled with my pains.
Gibanganga nila ang ilang mga baba kanako; Ang akong aping ilang gisagpa uban ang pagbadlong: Sila sa ilang kaugalingon nagtigum batok kanako.
11 God hath shut me up with the unjust man, and hath delivered me into the hands of the wicked.
Ang Dios nagatugyan kanako ngadto sa mga walay Dios, Ug nagatugyan kanako ngadto sa mga kamot sa mga tawong dautan.
12 I that was formerly so wealthy, am all on a sudden broken to pieces: he hath taken me by my neck, he hath broken me, and hath set me up to be his mark.
Diha ako sa akong kalipayan, ug iyang gipikas ako; Oo, siya migunit kanako sa akong liog, ug iya akong gilambos; Iya usab akong gihimo nga iyang ilig-on.
13 He hath compassed me round about with his lances, he hath wounded my loins, he hath not spared, and hath poured out my bowels on the earth.
Ang iyang mga magpapana naglibut kanako; Ang akong mga amimislon iyang gipikas, ug siya dili mopasaylo; Ang akong apdo iyang gibubo sa ibabaw sa yuta.
14 He hath torn me with wound upon wound, he hath rushed in upon me like a giant.
Iyang gidaut ako sa kasakitan nga nagsunodsunod; Siya midasmag kanako nga ingon sa usa ka higante.
15 I have sowed sackcloth upon my skin, and have covered my flesh with ashes.
Gitahi ko ang sako sa akong panit, Ug gibutang ko ang akong sungay sa abug.
16 My face is swollen with weeping, and my eyelids are dim.
Ang akong nawong napula na lamang sa hinilak, Ug sa akong mga tabontabon ania ang landong sa kamatayon; q1
17 These things have I suffered without the iniquity of my hand, when I offered pure prayers to God.
Bisan wala sa akong mga kamot ang panglupig, Ug mahinlo ang akong pag-ampo.
18 O earth, cover not thou my blood, neither let my cry find a hiding place in thee.
Oh kalibutan, ayaw pagtaboni ang akong dugo, Ug ayaw paghatagi ug pahulayanan ang akong mga pagbakho.
19 For behold my witness is in heaven, and he that knoweth my conscience is on high.
Bisan ngani karon tan-awa, ang akong saksi atua sa langit, Ug ang nagapamatuod kanako atua sa kinahitas-an.
20 My friends are full of words: my eye poureth out tears to God.
Ang akong mga abyan nagayubit kanako: Apan ang akong mata nagapaagay ug mga luha ngadto sa Dios,
21 And O that a man might so be judged with God, as the son of man is judged with his companion!
Aron siya modapig sa katungod sa tawo uban sa Dios, Ug usa ka anak sa tawo uban sa iyang isigkatawo!
22 For behold short years pass away and I am walking in a path by which I shall not return.
Kay sa modangat na ang pipili ka tuig, Ako mopanaw ngadto sa dapit nga akong pagaadtoan sa wala nay pagbalik.
