Psalms 2

1 Why do the nations rage and the peoples plot in vain?

Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

2 The kings of the earth take their stand and the rulers gather together, against the LORD and against His Anointed One:

Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

3 “Let us break Their chains and cast away Their cords.”

Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

4 The One enthroned in heaven laughs; the Lord taunts them.

Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

5 Then He rebukes them in His anger, and terrifies them in His fury:

Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

6 “I have installed My King on Zion, upon My holy mountain.”

Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

7 I will proclaim the decree spoken to Me by the LORD: “You are My Son; today I have become Your Father.

Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

8 Ask Me, and I will make the nations Your inheritance, the ends of the earth Your possession.

Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

9 You will break them with an iron scepter; You will shatter them like pottery.”

Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

10 Therefore be wise, O kings; be admonished, O judges of the earth.

Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

11 Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.

Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

12 Kiss the Son, lest He be angry and you perish in your rebellion, when His wrath ignites in an instant. Blessed are all who take refuge in Him.

Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.