Psalms 130

1 A song of ascents. Out of the depths I cry to You, O LORD!

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

2 O Lord, hear my voice; let Your ears be attentive to my plea for mercy.

خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

3 If You, O LORD, kept track of iniquities, then who, O Lord, could stand?

ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

4 But with You there is forgiveness, so that You may be feared.

اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

5 I wait for the LORD; my soul does wait, and in His word I put my hope.

من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

6 My soul waits for the Lord more than watchmen wait for the morning— more than watchmen wait for the morning.

آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

7 O Israel, put your hope in the LORD, for with the LORD is loving devotion, and with Him is redemption in abundance.

ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

8 And He will redeem Israel from all iniquity.

خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.