Job 7
1 “Is not man consigned to labor on earth? Are not his days like those of a hired hand?
Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 Like a slave he longs for shade; like a hireling he waits for his wages.
Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 So I am allotted months of futility, and nights of misery are appointed me.
Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 When I lie down I think: ‘When will I get up?’ But the night drags on, and I toss and turn until dawn.
Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
5 My flesh is clothed with worms and encrusted with dirt; my skin is cracked and festering.
Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle; they come to an end without hope.
Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 Remember that my life is but a breath. My eyes will never again see happiness.
Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 The eye that beholds me will no longer see me. You will look for me, but I will be no more.
Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
9 As a cloud vanishes and is gone, so he who goes down to Sheol does not come back up. (Sheol h7585)
Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)
10 He never returns to his house; his place remembers him no more.
Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
12 Am I the sea, or the monster of the deep, that You must keep me under guard?
Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 When I think my bed will comfort me and my couch will ease my complaint,
Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
14 then You frighten me with dreams and terrify me with visions,
Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
15 so that I would prefer strangling and death over my life in this body.
Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
16 I loathe my life! I would not live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
17 What is man that You should exalt him, that You should set Your heart upon him,
Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 that You attend to him every morning, and test him every moment?
Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
19 Will You never look away from me, or leave me alone to swallow my spittle?
Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 If I have sinned, what have I done to You, O watcher of mankind? Why have You made me Your target, so that I am a burden to You?
Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
21 Why do You not pardon my transgression and take away my iniquity? For soon I will lie down in the dust; You will seek me, but I will be no more.”
Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
