Spreuken 6
1 Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;
Min son, varder du lofvetsman för din nästa, så hafver du häktat dina hand intill en främmanda;
2 Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.
Du äst invefvad med dins muns tal, och gripen uti dins muns ord.
3 Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.
Så gör dock, min son, alltså, och undsätt dig; ty du äst kommen dinom nästa i händer; löp, skynda dig, och drif din nästa.
4 Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.
Låt icke din ögon sofva, eller din ögnahvarf sömnig vara.
5 Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.
Uthjelp dig, såsom en rå utu handene, och såsom en fogel utu foglafängarens hand.
6 Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;
Gack bort till myrona, du later; se uppå hennes seder, och lär.
7 Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,
Ändock hon ingen Första eller höfvitsman, eller herra hafver,
8 Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.
Tillreder hon dock likväl sitt bröd om sommaren, och samkar sin mat i andene.
9 Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?
Huru länge ligger du, later? När vill du uppstå af dinom sömn?
10 Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;
Ja, sof ännu litet, tag der ännu en sömn före; lägg ännu litet händerna tillhopa, att du må sofva;
11 Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.
Så skall fattigdomen med hast komma öfver dig, såsom en vandrare, och armod såsom en väpnad man.
12 Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;
En bedrägelig menniska, en skadelig man går med vrångom mun;
13 Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;
Vinkar med ögonen, tecknar med foten, viser med fingren;
14 In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.
Tänker alltid något ondt och argt i sitt hjerta, och kommer trätor åstad.
15 Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.
Derföre skall honom hans ofärd hasteliga komma; och skall med snarhet sönderbråkad varda, så att der ingen hjelp vara skall.
16 Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:
Si, sex stycke hatar Herren, och vid det sjunde hafver han en styggelse:
17 Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;
Högfärdig ögon, falsk tungo, händer som utgjuta oskyldigt blod;
18 Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;
Hjerta som med arga list umgår, fötter som snare äro till att göra skada;
19 Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.
Ett falskt vittne som icke skämmes att tala lögn, och den der träto emellan bröder åstadkommer.
20 Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.
Min son, bevara dins faders bud, och låt icke fara dine moders lag.
21 Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.
Bind dem tillhopa på ditt hjerta dageliga, och häng dem på din hals;
22 Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.
När du går, att de leda dig; när du ligger, att de bevara dig; när du uppvaknar, att de äro ditt tal.
23 Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;
Ty budet är en lykta, och lagen är ett ljus; och tuktans straff är lifsens väg;
24 Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.
På det du må bevarad blifva för en ond qvinno; för enes främmandes släta tungo.
25 Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.
Låt hennes dägelighet icke göra dig lusta i ditt hjerta, och förtag dig icke på hennes ögnahvarf.
26 Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.
Ty en sköka tager enom sitt bröd ifrå; men en gift qvinna fångar ädla lifvet.
27 Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?
Kan ock någor behålla eld i barmen, så att hans kläder icke brinna?
28 Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?
Huru skulle någor gå på glöd, så att hans fötter icke brände varda?
29 Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.
Alltså går det honom, som till sins nästas hustru går; der blifver ingen ostraffad, den vid henne kommer.
30 Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;
Det är enom tjuf icke så stor skam, om han stjäl till att mätta sina själ, då honom hungrar;
31 En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.
Och om han gripen varder, gifver han det sjufaldt igen, och lägger dertill alla ägodelarna i sitt hus.
32 Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;
Men den som med ene qvinno hor bedrifver, han är en dåre, och förer sitt lif uti förderf.
33 Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.
Dertill skall plåga och skam komma uppå honom, och hans skam skall intet utskrapad varda.
34 Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.
Ty mansens harm hafver nit, och skonar intet på hämndenes tid;
35 Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.
Och ser icke till någon person, den försona måtte; och tager intet vid, om du än mycket skänka ville.
