Psalmen 66
1 Een lied, een psalm, voor den opperzangmeester. Juicht Gode, gij ganse aarde!
En Psalmvisa, till att föresjunga. Fröjdens Gudi, all land.
2 Psalmzingt de eer Zijns Naams; geeft eer Zijn lof.
Lofsjunger, till att ära hans Namn; priser honom härliga.
3 Zegt tot God: Hoe vreselijk zijt Gij in Uw werken! Om de grootheid Uwer sterkte zullen zich Uw vijanden geveinsdelijk aan U onderwerpen.
Säger till Gud: Huru underliga äro dina gerningar! Dinom fiendom skall fela för dine stora magt.
4 De ganse aarde aanbidde U, en psalmzinge U; zij psalmzinge Uw Naam. (Sela)
All land tillbedje dig, och lofsjunge dig; lofsjunge dino Namne. (Sela)
5 Komt en ziet Gods daden; Hij is vreselijk van werking aan de mensenkinderen.
Kommer och ser uppå Guds verk; den så underlig är i sina gerningar, ibland menniskors barn.
6 Hij heeft de zee veranderd in het droge; zij zijn te voet doorgegaan door de rivier; daar hebben wij ons in Hem verblijd.
Han förvandlar hafvet uti det torra, så att man till fot öfver vattnet går. Dess fröjde vi oss i honom.
7 Hij heerst eeuwiglijk met Zijn macht; Zijn ogen houden wacht over de heidenen; laat de afvalligen niet verhoogd worden. (Sela)
Han är rådandes med sine kraft evinnerliga; hans ögon skåda på folken. De affällige skola icke kunna upphäfva sig. (Sela)
8 Looft, gij volken! onzen God; en laat horen de stem Zijns roems.
Lofver, I folk, vår Gud; låter hans lof vidt hördt varda;
9 Die onze zielen in het leven stelt, en niet toelaat, dat onze voet wankele.
Den våra själ vid lif behåller, och låter våra fötter icke slinta.
10 Want Gij hebt ons beproefd, o God! Gij hebt ons gelouterd, gelijk men het zilver loutert;
Ty, Gud, du hafver försökt oss, och pröfvat oss, såsom silfver pröfvadt varder.
11 Gij hadt ons in het net gebracht; Gij hadt een engen band om onze lenden gelegd;
Du hafver fört oss uti häktelse; du hafver lagt en tunga på våra länder.
12 Gij hadt den mens op ons hoofd doen rijden; wij waren in het vuur en in het water gekomen; maar Gij hebt ons uitgevoerd in een overvloeiende verversing.
Du hafver låtit komma menniskor öfver vårt hufvud. Vi äre komne i eld och i vatten; men du hafver utfört oss, och vederqvickt oss.
13 Ik zal met brandofferen in Uw huis gaan; ik zal U mijn geloften betalen,
Derföre vill jag med bränneoffer gå in uti ditt hus, och betala dig mina löften;
14 Die mijn lippen hebben geuit, en mijn mond heeft uitgesproken, als mij bange was.
Såsom jag mina läppar upplåtit hafver, och min mun talat hafver, i mine nöd.
15 Brandofferen van mergbeesten zal ik U offeren, met rookwerk van rammen; ik zal runderen met bokken bereiden. (Sela)
Jag vill göra dig fet bränneoffer af brändom vädrom; jag vill offra oxar och bockar. (Sela)
16 Komt, hoort toe, o allen gij, die God vreest, en ik zal vertellen, wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft.
Kommer hit, hörer till, alle I som Gud frukten; jag vill förtälja, hvad han mine själ gjort hafver.
17 Ik riep tot Hem met mijn mond, en Hij werd verhoogd onder mijn tong.
Till honom ropade jag med min mun, och prisade honom med mine tungo.
18 Had ik naar ongerechtigheid met mijn hart gezien, de Heere zou niet gehoord hebben.
Om jag något orätt förehade i mitt hjerta, så, vorde Herren mig ej hörandes.
19 Maar zeker, God heeft gehoord; Hij heeft gemerkt op de stem mijns gebeds.
Derföre hörer mig Gud, och aktar uppå min bön.
20 Geloofd zij God, Die mijn gebed niet heeft afgewend, noch Zijn goedertierenheid van mij.
Lofvad vare Gud, den mina bön icke förkastar, eller vänder sina godhet ifrå mig.
