Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”