< Job 38 >
1 Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:
Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
2 Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?
Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?
3 Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.
Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.
4 Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.
Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
5 Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?
Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?
6 Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?
Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?
7 Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.
Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.
8 Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?
Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?
9 Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;
Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;
10 Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;
Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,
11 En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.
I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.
12 Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats gewezen;
Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?
13 Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?
Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.
14 Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?
Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.
15 En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?
I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.
16 Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?
Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?
17 Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?
Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?
18 Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.
Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?
19 Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?
Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?
20 Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?
Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.
21 Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.
Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?
22 Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?
Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?
23 Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!
Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.
24 Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?
Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?
25 Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?
Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?
26 Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;
Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;
27 Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.
Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.
28 Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?
Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?
29 Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?
Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?
30 Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.
Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.
31 Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?
Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?
32 Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?
Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?
33 Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?
I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?
34 Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?
Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?
35 Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?
Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?
36 Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?
Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?
37 Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?
Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?
38 Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?
Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?
39 Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?
Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?
40 Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?
Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?
41 Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?
Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?