Job 12
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Felélt Jób és mondta:
2 Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!
Valóban, ti vagytok ám a nép, s veletek kihal a bölcsesség!
3 Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?
Nekem is van szívem mint nektek, nem esem messze tőletek, hisz kinél nem volnának effélék?
4 Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.
Nevetségéül vagyok barátnak, ki Istent szólította s ő meghallgatta; nevetségül az igaz, a gáncstalan!
5 Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.
A balvégzetnek megvetés, a gondtalannak vélekedése szerint, készen áll, a tántorgó lábúaknak.
6 De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.
Boldogságban vannak a rablók sátrai és biztosság azoké, kik Istent haragítják, azé, ki istenét kezében hordja.
7 En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.
Azonban kérdezd csak meg a barmot, majd tanít téged, s az ég madarát, majd megjelenti neked;
8 Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.
vagy szólj a földnek, majd tanít téged, és elbeszélik neked a tenger halai.
9 Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?
Ki ne tudná mindezekből, hogy az Örökkévaló keze cselekedte ezt;
10 In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.
kinek kezében van minden élőnek a lelke, s minden ember testének a szelleme.
11 Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?
Nemde a fül vizsgálja a szavakat s az íny az ételt ízleli meg?
12 In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.
Aggastyánokban van bölcsesség, s hosszú élet: értelmesség.
13 Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.
Ő nála van bölcsesség és erő, övé tanács és értelmesség!
14 Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.
Lám, lerombol s nem építtetik föl, rázár valakire s nem nyittatik ki neki.
15 Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.
Im elrekeszt vizeket s kiszáradnak – megereszti őket s feldúlják a földet.
16 Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.
Ő nála van hatalom és üdvösség, övé a tévelygő és a megtévesztő.
17 Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,
Járatja a tanácsosokat megfosztottan s a bírákat megtébolyítja;
18 Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.
a királyok kötelékét föloldotta és reákötött övet az ő derekukra;
19 Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.
járatja a papokat megfosztottan s a szilárdakat elferdíti;
20 Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.
megvonja a biztosszavúak beszédjét s a véneknek eszét elveszi;
21 Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.
csúfot önt a nemesekre s a hatalmasoknak kötését meglazítja.
22 Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.
Feltár mély dolgokat a sötétségből s kihozza világosságra a vakhomályt.
23 Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.
Nagyra növeszti a nemzeteket s elveszíti, kiterjeszti a nemzeteket és elviszi.
24 Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
Szívét veszi az ország népe fejeinek s eltévelyíti úttalan pusztaságban;
25 Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.
tapogatóznak sötétségben világosság nélkül, s eltévelyíti őket mint a részeget.
