Psalmen 107
1 Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
Kasakkung: panuekhoeh Oe BAWIPA koe lunghawilawk hah dei awh. Bangkongtetpawiteh, ama teh ahawi, a lungmanae teh a yungyoe a kangning.
2 Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
BAWIPA ni a ratang tangcoung, taran kut dawk hoi a ratang e naw ni, hottelah dei awh naseh.
3 Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
Kho tangkuem hoi, kanîtho, kanîloum, aka, atung lahoi koung a pâkhueng.
4 Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
Thingyeium ramke lamthung dawk a kâva awh teh, o nahane kho hmawt awh hoeh.
5 Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
Vonhlam tui kahran hoi a lung apout awh.
6 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Runae koehoi BAWIPA hah a kaw awh teh, rucatnae thung hoi a rasa awh.
7 Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
Khosaknae hmuen khopui vah a cei thai awh nahanelah, lam kalan dawk a hrawi awh.
8 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oe taminaw niyah BAWIPA hawinae hoi taminaw hanelah kângairu hno a sak e naw dawkvah, lunghawilawk dei awh haw boipawiteh khe.
9 Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
Bangtelah tetpawiteh, hringnae ni a rabui e hah kuep sak vaiteh, vonhlamrincinaw hah hawinae hoi a paha sak han.
10 Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
Hmonae hoi duenae tâhlip dawk ka tahung e naw hah, runae sumrui hoi katek lah ao.
11 Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
Bangkongtetpawiteh, Cathut lawk a oun, a taran awh teh, Lathueng Poung e pouknae hai banglah ngâi awh hoeh.
12 Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
Hatdawkvah, ahnimae lungthin teh karanglah a tabut sak, a rawpkhai awh teh, kabawmkung apihai awm hoeh.
13 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Hottelah runae koehoi BAWIPA a kaw awh teh, ahni ni amamae rucatnae thung hoi a tâco takhai.
14 Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
Hmonae hoi duenae tâhlip thung hoi a rasa teh, ahnimouh kateknae sumbawtarui hah a rading pouh.
15 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oe taminaw niyah BAWIPA hawinae hoi taminaw hanelah kângairu hno a sak e naw dawkvah, lunghawilawk dei awh haw boipawiteh khe.
16 Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
Ama ni rahum tho hah a raphoe teh, tarennae sumtaboung hah a raphoe.
17 Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
Tamipathu hah kâtapoenae hoi a payonnae dawk runae khang sak lah ao.
18 Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
A hringnae ni ca hane pueng a panuet teh, duenae tho koe a pâtam awh.
19 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
Hottelah runae koehoi BAWIPA a kaw awh teh, ahni ni amamae rucatnae thung hoi a tâco takhai.
20 Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
A lawk patoun lahoi a dam sak teh, a kahmanae koehoi a rungngang.
21 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oe taminaw niyah BAWIPA hawinae hoi taminaw hanelah kângairu hno a sak e naw dawkvah, lunghawilawk dei awh haw boipawiteh khe.
22 Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
Lunghawilawkdeinae thuengnae poe laihoi a tawk e naw hah lunghawi lahoi pâpho naseh.
23 Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
Talîpui dawk long hoi kahlawng ka cet e, ka kaw e talîpui dawk hnopai kayawtnaw ni,
24 Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
kadung poung e tui thung vah, kângairu hoi BAWIPA hno sak e hah ouk a hmu awh.
25 Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
Bangkongtetpawiteh, ama ni kâ a poe teh kahlî a tho sak, hote kahlî ni tuicapa a thaw sak.
26 Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
Kalvan totouh a luen teh, adungnae koe bout a bo awh teh, takithonae dawk a lung a pout awh.
27 Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
Yamu ka parui e tami patetlah rawrawcu awh teh, bangtelah o nahan panuek awh hoeh.
28 Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
Hottelah runae koehoi BAWIPA a kaw awh teh, ahni ni amamae rucatnae thung hoi a tâco takhai.
29 Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
Kahlî a roum sak teh, tuicapa hai a roum.
30 Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
Hottelah a roum dawkvah, a lunghawi teh, pha han ngaipoungnae hmuen koe a phakhai.
31 Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
Oe taminaw niyah BAWIPA hawinae hoi taminaw hanelah kângairu hno a sak e naw dawkvah, lunghawilawk dei awh haw boipawiteh khe.
32 Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
Tamimaya a kamkhuengnae koehai ama teh tawm awh naseh. Kacuenaw hmalah hai pholen awh naseh.
33 Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
Ama ni palangpui hah ayawn lah a coung sak teh, tui hah talai kaphui e lah a coung sak.
34 Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
Bangtelah tet pawiteh, a thung kaawm e yonnae kecu dawk, ram kahawi teh palawi talai lah ouk a coung sak.
35 Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
Ayawn hah tuikamuemnae lah a coung sak teh, ramkenaw hah tui onae hmuen lah a coung sak.
36 Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
Khosaknae hmuen khopui lah a kangdue thai nahan, vonkahlamnaw hah ao sak.
37 Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
Moikapap a paw thai nahanelah, misur takha a sak awh.
38 Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
Yawhawi a poe teh moikapap a pung sak. A paca e saringnaw kahma hane pasoung hoeh.
39 En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
Repcoungroenae hoi runae, pankângainae kecu dawk rahnoumnae hoi, raphoe lah ao navah,
40 Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
a tami bawinaw koe, pacekpahleknae a pha sak teh, lamthung ohoehnae kahrawngum vah, a kâva sak.
41 Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
Hottelah hoi tami ka roedeng e hah runae tangkom dawk hoi hmuen rasangnae koe a tawm teh, saringhu patetlah imthung a sak pouh.
42 De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
Tamikalannaw ni a hmu awh navah, a lunghawi awh. Payonnae ka sak pueng teh pahni tabuem pouh lah ao.
43 Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
A lungkaang pueng ni hete hnonaw heh a pâkuem awh vaiteh, BAWIPA lungpatawnae hah a thai panuek awh han.
