Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Kiittäkäät Herraa, ja saarnatkaat hänen nimeänsä, julistakaat hänen töitänsä kansain seassa!
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Veisatkaat hänelle, soittakaat hänelle, puhukaat kaikista hänen ihmeistänsä.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Ylistäkäät hänen pyhää nimeänsä: niiden sydän iloitkaan, jotka etsivät Herraa!
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Kysykäät Herraa ja hänen voimaansa, etsikäät alati hänen kasvojansa!
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Muistakaat hänen ihmeellisiä töitänsä, jotka hän tehnyt on, hänen ihmeitänsä ja hänen sanojansa.
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Te Abrahamin hänen palveliansa siemen, te Jakobin hänen valittunsa lapset.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Hänpä on Herra meidän Jumalamme: hän tuomitsee kaikessa maailmassa.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Hän muistaa liittonsa ijankaikkisesti, sanansa, jonka hän on käskenyt tuhannelle sukukunnalle,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Jonka hän teki Abrahamin kanssa, ja valansa Isaakin kanssa.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Ja pani sen Jakobille säädyksi ja Israelille ijankaikkiseksi liitoksi,
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Ja sanoi: sinulle minä annan Kanaanin maan, teidän perimisenne arvan.
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Koska heitä vähä ja harvat olivat, ja he olivat muukalaiset siinä,
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Ja vaelsivat kansasta kansaan ja valtakunnasta toiseen kansaan:
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Ei hän sallinut yhdenkään ihmisen heitä vahingoittaa, vaan rankaisi kuninkaat heidän tähtensä.
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Älkäät ruvetko minun voideltuihini, ja älkäät tehkö pahaa minun prophetailleni.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Ja hän kutsui nälän maan päälle, ja vei kaiken leivän varan pois.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Hän lähetti miehen heidän eteensä: Joseph myytiin orjaksi.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
He ahdistivat hänen jalkansa jalkapuuhun: hänen ruumiinsa täytyi raudoissa maata,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Siihenasti että hänen sanansa tuli, ja Herran puhe koetteli hänen.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Niin lähetti kuningas ja päästi hänen: kansain päämies laski hänen vallallensa,
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Ja asetti hänen huoneensa herraksi, ja kaiken tavaransa haltiaksi,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Opettamaan päämiehiänsä oman tahtonsa jälkeen, ja vanhimmille viisautta.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Ja Israel meni Egyptiin, ja Jakob tuli muukalaiseksi Hamin maalle.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Ja hän antoi kansansa sangen suuresti kasvaa, ja teki heitä väkevämmäksi kuin heidän vihollisensa.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Hän käänsi heidän sydämensä vihaamaan hänen kansaansa, ja hänen palvelioitansa viekkaudella painamaan alas.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Hän lähetti palveliansa Moseksen, ja Aaronin, jonka hän valitsi.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Ne tekivät hänen merkkinsä heidän seassansa, ja hänen ihmeensä Hamin maalla.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Hän antoi pimeyden tulla, ja sen pimeytti; ja ei olleet he hänen sanoillensa kuulemattomat.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Hän muutti heidän vetensä vereksi ja kuoletti heidän kalansa.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Heidän maansa kuohutti sammakoita, heidän kuningastensa kammioissa.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Hän sanoi, niin turilaat ja täit tulivat heidän maansa ääriin.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Hän antoi rakeet heille sateeksi, tulen liekit heidän maallensa,
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Ja löi heidän viinapuunsa ja fikunapuunsa, ja särki puut heidän maansa äärissä.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Hän sanoi, niin tulivat epälukuiset paarmat ja vapsaiset,
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Ja ne söivät kaiken ruohon heidän maaltansa, ja ne söivät heidän maansa hedelmän.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Ja hän löi kaikki esikoiset heidän maallansa, ensimäiset kaikesta heidän voimastansa,
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Ja vei heitä hopialla ja kullalla ulos: ja ei ollut heidän sukukunnissansa yksikään sairas.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Egypti iloitsi heidän lähtemisestänsä; sillä heidän pelkonsa oli tullut heidän päällensä.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Hän levitti pilven verhoksi ja tulen yötä valistamaan.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
He anoivat, niin antoi hän metsäkanat tulla, ja ravitsi heitä taivaan leivällä.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Hän avasi kallion, niin vesi vuoti, ja virrat juoksivat kuivaa myöten.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Sillä hän muisti pyhän sanansa, jonka hän palveliallensa Abrahamille puhunut oli,
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Ja vei kansansa ilolla ulos, ja valittunsa riemulla,
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Ja antoi heille pakanain maan, niin että he kansain hyvyydet omistivat heillensä.
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
Että he pitäisivät hänen säätynsä, ja hänen lakinsa kätkisivät, Halleluja!
