Job 9
1 Job antwoordde, en sprak:
Eka ayub nodwoko kama:
2 Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
“Ee, angʼeyo ni gima iwachono en adier. To ere kaka dhano mangima nyalo bedo kare e nyim Nyasaye?
3 Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
Kata dabed ni ngʼato dwaro mino kode wach, to bende dhano diduok penjo achiel kuom penjoge alufu achiel.
4 Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
Riekone tut kendo tekre ngʼeny. En ngʼa mosepiem kode miloye?
5 Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
Ogolo gode kuonde ma gintie ka ok gingʼeyo kendo ongʼielogi ka en gi mirima.
6 Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
Oyiengo piny gie mise mare kendo omiyo sirni mage yiengni.
7 Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
Kowuoyo to chiengʼ ok rieny kendo oumo ler mar sulwe.
8 Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
En owuon ema noyaro polo kendo en ema nonyono apaka madongo mag nam.
9 Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
En ema nochweyo sulwe madongo kaka, yugni, oluoro-budho, ratego, kod sulwe mogudore mathoth man yo milambo.
10 Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
Otimo gik madongo miwuoro mayombo pach dhano, honni mathoth ma ok kwanre.
11 Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
Ka okadho buta to ok anyal nene; ka odhi nyima to ok anyal yange.
12 Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
Kokawo gimoro odhigo; to en ngʼa manyalo tame? En ngʼa manyalo penje ni, ‘Ma to angʼo ma itimoni?’
13 God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
Nyasaye ok gengʼ mirimbe kendo nyaka jolwenj Rahab bende noloyo mopodho e tiende.
14 Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
“Ere kuma dayudie weche ma dawachne? Koro ere kaka damin kode wach?
15 Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
Kata dabed ni aonge richo kata achiel, to ok dadwoke; anyalo mana ywagora ne jangʼadna bura mondo okecha.
16 En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
Kata dabed ni aluonge mi obiro ira, to ok ayie ni onyalo winjo wachna.
17 Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
Mirimb Nyasaye nyalo tieka kendo onyalo miyo adhondena medore kayiem nono.
18 Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
Ok onyal weya aywe to otimona mana gik mamiyo chunya bedo malit.
19 Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
Kaponi teko ema iwuoyoe, to otek ndi, kendo kata ka adiera ema ilose, to en ngʼa manyalo chune mondo obi onyis wach kuome.
20 Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
Kata dabed ni aonge richo kata achiel, to dhoga pod biro mana ndhoga. Kata dabed ni aonge rach moro amora, to dhoga pod biro miyo inena kaka jaketho.
21 Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
“Kata dabed ni aonge gi ketho moro amora, to onge ber maneno, nikech ngimana en kayiem nono.
22 Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
Ma emomiyo aneno ni gik moko duto chalre nikech okumo joma onge ketho kod joma timbegi richo machalre.
23 Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
Ka masira oneko apoya, to pek ma ngʼat makare oyudo ok obadhe.
24 Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
Nyasaye oseketo piny e lwet joma timbegi richo, bende omiyo jongʼad bura duto bedo muofni. To ka ok en ema notimo kamano, to ngʼatno mane otimo mano?
25 Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
“Ndalona ringo mapiyo moloyo jangʼwech; girumo piyo ka gionge mor kata matin.
26 Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
Gikadho piyo mana ka yiedhi molos gi oundho maringo e nam, kendo ka ongoe mafuyo e kor polo karango piny mondo omak nyagweno.
27 Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
Ka anyalo wacho ni wiya owil gi gik maricho ma Nyasaye osetimona, to abiro loko pacha mi abed mamor.
28 Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
Kata kamano, pod aluoro aluora masira momaka nikech angʼeyo ni Nyasaye ok nyal kwana ka ngʼat maonge ketho.
29 En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
Kaka koro osekawa ni an jaketho, angʼo ma dimi pod anyagra nono?
30 Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
Kata dine aluokra gi sabun mi aluok lwetena maler,
31 Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
to pod ibiro luta mana e chwodho mi nyaka lepa bende biro jok koda.
32 Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
“Nyasaye ok en dhano kaka an ma dahedhra dwokora kode, kata madimi wayal kode e od bura.
33 Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
Ka dine bed ni nitie ngʼato manyalo bedo jathek e kinda gi Nyasaye, kata ngʼato manyalo ngʼado bura e kinda kode,
34 Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
kata ngʼat manyalo golo kum mare kuoma, mondo omi masichene kik bwoga,
35 Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
eka dine awuoyo ka ok aluore, to kaka weche chal sani, ok anyal timo kamano.”
