Job 30
1 Maar thans lachen jongere mensen mij uit, Lieden, wier vaders te min voor mij waren, Om ze bij mijn herdershonden te zetten;
“To sani koro gijara, kata obedo ni gin jomatindo ahinya kuoma, ma kata mana wuonegi ne ok anyal yienegi kata mana konyo guogi rito jamba.
2 Wier sterke hand mij zelfs niet kan dienen, Daar al hun kracht verloren ging,
Ne gin joma tekregi oserumo kendo manyap ma ok nyal timona gimoro amora.
3 Door gebrek en honger is uitgeput. Lieden, die de stronken afknagen in de woestijn, In het land der steppe en wildernis;
Negineno malich nikech chan gi kech mane gin-go kendo ne gidangʼni koni gi koni gotieno e piny motwo, kendo e piny mokethore modongʼ gunda.
4 Die zilte kruiden van de struiken plukken, En zich voeden met de wortels der brem;
Negibayo ei thim koni gi koni ka gimanyo chiemo, kendo tiende yien maonge ndhandhu ema nobed chiembgi.
5 Die uit de samenleving zijn weggejaagd, En die men naschreeuwt als dieven.
Ne iriembogi gi mahu mana ka gima gin jokwoge.
6 Lieden, die in de krochten van afgronden wonen, In aardholen en rotsen;
Nyaka ne gidag mana e aore modwono, kendo ei rogo mag lwendni.
7 Die balken tussen de struiken, Samenhokken onder de netels;
Ne giywak e bunge mana kondiegi kendo ne gilak ei bunge.
8 Die als een dwaas en naamloos broed Weggezweept zijn uit het land.
Ne gin joma nono maonge nying, omiyo noriembgi gia e piny.
9 En thans ben ik hun spotlied geworden, En de stof voor hun praat.
“To koro yawuotgi jara ka giwer, makoro aselokora ngero ma gigoyo e kindgi.
10 Vol afschuw blijven ze op een afstand staan, En ontzien zich niet, mij in het gezicht te spuwen.
Gisin koda kendo ok gidwara butgi; ok lich negi kata ka gingʼulo olawo e wangʼa.
11 Zij mishandelen mij, nu ze hun teugel hebben losgerukt Hun breidel hebben afgeworpen.
Sani koro gimwomore kuoma nikech Nyasaye osetieko tekrena kendo ogoya gi masira.
12 Aan mijn rechterhand verheft zich dat broed, Mijn voeten stoten hen weg; Ze banen tegen mij hun onheilspaden,
Jonjoregi monja gie batha korachwich; gichikona obadho, kendo gikunyona buche mondo apodhie.
13 En vernielen mijn weg, om mij te verderven. Ze trekken op, er is niemand, die hen weerhoudt,
Giketho yora, gidwaro tieka chuth. Giwacho ni, ‘Onge ngʼama nyalo konye.’
14 Als door een wijde bres rukken ze aan. Onder de puinhopen kwam ze aangerold
Gidonjo kuoma ka pi madonjo e hotogoro maduongʼ kata ka joma muomo ohinga kama ogore piny.
15 Keerde zich tegen mij de verschrikking; Als een stormwind waaide mijn aanzien weg, Mijn geluk dreef voorbij als een wolk.
Masiche oola; mi duongʼna osekadho ka yamo, kendo kwe ma an-go osekadho ka boche polo.
16 En thans stort zich mijn ziel in mij uit, Grijpen de dagen van rampspoed mij aan!
“Sani koro ngimana rumo mos mos; kendo chandruok omaka.
17 Des nachts wordt mijn gebeente doorboord, En nemen mijn knagende pijnen geen rust;
Kochopo otieno to chokena muodore amuoda, kendo rem ma an-go ok miya yweyo.
18 Door het grote geweld is mijn vlees ontredderd, Het knelt mij als de kraag van mijn kleed.
Nyasaye ngʼwana gi ngʼuta kuom chandruok mangʼeny ma asebedogo kendo tuo noketho denda, machalo mana gi nanga morido ngʼuta matek.
19 God heeft mij in de modder geworpen, Ik zie er uit als stof en as.
Ne owita nyaka ei chwodho, mi alokora buru.
20 Ik roep tot U, maar Gij antwoordt niet; Ik sta overeind, maar Gij let niet op mij.
“Aywagorani, yaye Nyasaye, to itamori dwoko; achungʼ e nyimi to ingʼiya angʼiya.
21 Gij zijt wreed tegen mij, Met uw krachtige hand bestookt Gij mij;
Ilokona kiti kendo ibedo mager koda; isanda gi badi maratego.
22 Gij heft mij op, jaagt mij voort op de wind, Een noodweer lost mij in water op.
Iyudha kendo iliera e kor yamo, irunda ewi apaka.
23 Ja, ik weet, Gij leidt mij ten dode, Naar de verzamelplaats van al wat leeft.
Angʼeyo ni ibiro tera nyaka e tho, nyaka kama ochan ne joma ngima duto.
24 Maar steekt een drenkeling de hand niet uit, Roept men in zijn ellende niet om hulp?
“Ongʼere ni ngʼama osehinyore ok nyal monj kendo, to oywak mana ni mondo okonye e chandruokne.
25 Heb ik zelf niet geweend over den zwaar beproefde, Was ik over den arme niet zielsbedroefd?
Donge aseywago joma ni e chandruok? Donge chunya bedo malit kaparo jodhier?
26 Ja, ik hoopte op geluk, maar het onheil kwam; Ik verwachtte het licht, maar het duister viel in.
Ne ageno yudo mor kod ler; to rach kod mudho ema nobirona.
27 Mijn binnenste kookt, en komt niet tot rust, Dagen van jammer treden mij tegen.
Iya nyawni ma ok rum; kendo ndalo mag chandruok ema ochoma.
28 Zwart loop ik rond, maar niet van de zon; Sta ik op in de gemeente, ik roep om hulp!
Pien denda lokore maratengʼ to ok nikech chiengʼ marieny matek; achungʼ e dier chokruok, kendo aywak mondo okonya.
29 Ik ben een broer van de jakhalzen, Een makker der struisen;
Achalo ngʼama nonywol kaachiel gi ondiegi, bende achalo osiep tula.
30 Mijn huid is zwart, en laat van mij los, Mijn beenderen branden van koorts;
Pien denda olokore ratengʼ kendo opokore; kendo wich bar oowo denda ka mach.
31 Mijn citer is voor rouwklacht gestemd, Mijn fluit voor geween!
Thuma mar nyatiti olokore gir kuyo, kendo asili mara olokore gir dengo.
