Job 28
1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
Hopialla on hänen lähtemisensä, ja kullalla sia, jossa valetaan.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Rauta otetaan maasta, ja kivistä vaski valetaan.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Pimeydelle asetti hän lopun, ja kaiken täydellisyyden hän tutki, niin myös kiven, joka paksussa pimeydessä on, ja kuoleman varjon.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Siitä vuotaa senkaltainen osa, että ympäriasuvaiset ei taida siitä jalkaisin käydä ylitse: se tyhjetään ihmisiltä ja vuotaa pois.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
Vilja kasvaa maasta, jonka alla se muutetaan niinkuin tuulelta.
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
Saphiri löydetään muutamista paikoista, ja maan kokkareita, joissa kultaa on.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
Sitä polkua ei ole yksikään lintu tuntenut, eikä variksen silmä nähnyt.
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Ne ylpiät sikiät ei ole sitä sotkuneet, eikä jalopeura käynyt sen päällä.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
Kädellä kallioon ruvetaan, ja vuoret ylösalaisin kukistetaan.
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Ojat lasketaan kallioista, ja kaikkein kalliimmatkin näkee silmä.
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Virrat estetään juoksemasta, ja ne ilmoitetaan, mitkä näissä peitetyt ovat.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
Mutta kusta taito löydetään, ja kussa on ymmärryksen sia?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Ei yksikään ihminen tiedä hänen siaansa, eikä löydeta elävien maasta.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
Syvyys sanoo: ei se ole minussa, ja meri sanoo: ei se ole minun tykönäni.
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Ei hänestä anneta kultaa, eikä hopiaa punnita sen hinnaksi.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
Ei Ophirin kulta, eli kalliit Onikin ja Saphirin kivet ole verratut hänen kanssansa.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
Kulta ja kallis kivi ei taideta siihen verrattaa, eikä se taideta vaihetettaa kultaisiin astioihin.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Ramot ja Gabis ei ole mitään sen suhteen: se pidetään kalliimpana päärlyjä.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Topatsi Etiopiasta ei ole siihen verrattava, ja puhtain kulta ei maksa mitään sen suhteen.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
Kusta siis taito tulee? ja kussa on ymmärryksen sia?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
Hän on peitetty kaikkein elävien silmistä, ja salattu taivaan linnuiltakin.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
Kadotus ja kuolema sanovat: me olemme korvillamme kuulleet hänen sanomansa.
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Jumala tietää hänen tiensä, ja hän tuntee hänen siansa.
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
Sillä hän katselee maan ääriin, ja näkee kaikki, mitä taivaan alla on,
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
Niin että hän antaa tuulelle hänen painonsa ja vedelle hänen mittansa.
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
Koska hän asetti sateelle määrän ja pitkäisen tulen leimauksille hänen tiensä,
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
Silloin näki hän sen ja luki sen: hän valmisti sen ja myös tutki sen,
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
Ja sanoi ihmiselle: katso, Herran pelko on taito; ja karttaa pahaa on ymmärrys.
