Job 28
1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
“Nitie kama ikunyoe fedha kod kama ilenyoe dhahabu.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Chuma ikunyo koa e lowo, kendo mula ilenyo kigolo kuom kite.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Ji kunyo kite ma nengogi tek kuonde matut mogik kendo motimo mudho, omenyo nyaka ei buche maboyo miwuoro, nyaka kuonde molil ti, mondo onwangʼie kite mabeyo.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Opowo kor gode modhi mabor gi kuonde ma ji odakie, mochop nyaka kuonde ma ji ok wuothie; ka giliero e tonde marundore koni gi koni.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
Lowo e kama chiemo wuokie, to pinyne ibaroe lwendni gi mach.
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
Lwendinigo ema kite ma nengogi tek miluongo ni Safir wuokie kendo buru ema otingʼo dhahabu.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
Kuom winy machamo ringʼo, onge moro amora mongʼeyo yore manie buchego, kendo onge achuth mosenene gi wangʼe.
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Ondiegi mager pok nowuotho kuondego, kendo kata sibuor pok oruto kuno.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
Ji baro lwanda matek ka chuma kendo thulo gode oko gie tiendegi.
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Otucho kor lwanda; mi wengene ne mwandu duto manie kor gode.
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Omanyo kuonde ma aore ochakoree, mi okel gik mopandi e lela.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
“To rieko to diyud kanye? Koso ere kuma ngʼeyo wuokie?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Dhano mangima ok ongʼeyo kaka iyude; kendo ok oyudre e piny joma ngima.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
Kut wacho ni, ‘Oonge e iya;’ to nam wacho ni, ‘Oonge koda ka.’
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Ok nyal ngʼiewe gi dhahabu maler mogik kendo nengone ok nyal pim gi fedha.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
Ok nyal ngʼiewe gi dhahabu mokuny Ofir, kata gi kite ma nengogi tek kaka Oniks kata Safir.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
Dhahabu kata kite mamil ma nengogi tek ok nyal pimego bende ok nyal pime gi gima olos gi dhahabu.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Kit nam ma nengone tek kod kit ombo marieny ok di wuo kuomgi nikech nengo rieko oyombo nengo kit rubi maratiglo.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Kata mana kit topaz mokuny Kush ok nyal pim kode; ok nyal ngʼiewe gi dhahabu malerie mogik.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
“To rieko to diyud kanye? Koso ere kuma ngʼeyo wuokie?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
Opondo ne wenge gik mangima duto, kendo opande koda kane winy mafuyo e kor polo.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
Kethruok gi tho jowacho ni, ‘Humbe kende ema osechopo e itwa!’
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Nyasaye ema ongʼeyo yo miyudego kendo en kende ema ongʼeyo kama odakie,
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
nikech wengene okwako tungʼ piny gi tungʼ piny kendo oneno gimoro amora manie bwo polo.
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
Kane oguro teko mar yamo kendo opimo giko nembe,
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
kane ogolo chik ne koth kendo ogoro yor mil polo,
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
e kinde mane onenoe rieko mi opimo berne kaka chalo mi onwangʼo.
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
Kendo nowachone dhano ni, ‘Luoro Ruoth Nyasaye kelo rieko, kendo ka idwaro bedo gi ngʼeyo to nyaka iwe richo!’”
