Job 14
1 De mens, geboren uit een vrouw, Leeft korte tijd en vol ellende;
| אדם ילוד אשה קצר ימים ושבע רגז׃ |
2 Hij ontluikt en verwelkt als een bloem, Vliedt heen als een schaduw, en houdt geen stand:
| כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד׃ |
3 En op zo een vestigt Gij uw oog, En daagt Gij voor uw gericht!
| אף על זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך׃ |
4 Kan een reine uit een onreine komen? Niet een!
| מי יתן טהור מטמא לא אחד׃ |
5 Maarwanneer dus zijn dagen zijn vastgesteld, Het getal zijner maanden door U is bepaald, Gij hem zijn grens hebt gesteld, die hij niet overschrijdt:
| אם חרוצים ימיו מספר חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבור׃ |
6 Wend dan uw blik van Hem af, en laat hem met rust, Tot hij zijn dagtaak als een huurling volbracht heeft!
| שעה מעליו ויחדל עד ירצה כשכיר יומו׃ |
7 Ja, voor een boom is er hoop, als hij wordt omgehakt: Hij loopt weer uit, en zijn loten houden niet op.
| כי יש לעץ תקוה אם יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל׃ |
8 Al is ook zijn wortel in de bodem verouderd, Afgestorven zijn tronk in het stof:
| אם יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו׃ |
9 Hij bot weer uit, zodra hij het water maar ruikt, Schiet takken als een jonge plant.
| מריח מים יפרח ועשה קציר כמו נטע׃ |
10 Maar sterft een mens, ontzield blijft hij liggen Geeft hij de geest, hij is er niet meer.
| וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו׃ |
11 Zoals water wegvloeit uit de zee, De rivier leegloopt en uitdroogt:
| אזלו מים מני ים ונהר יחרב ויבש׃ |
12 Zo legt de mens zich neer, en staat niet meer op En wordt niet wakker uit zijn slaap. Zolang de hemel bestaat, ontwaken zij niet!
| ואיש שכב ולא יקום עד בלתי שמים לא יקיצו ולא יערו משנתם׃ |
13 Ach, als Gij mij in het dodenrijk mocht verschuilen, Mij verbergen, tot uw toorn is bedaard, Mij een tijdstip bepalen, en dan aan mij denken, (Sheol h7585)
| מי יתן בשאול תצפנני תסתירני עד שוב אפך תשית לי חק ותזכרני׃ (Sheol h7585) |
14 Den mens na zijn dood deedt herleven: Dan zou ik al de dagen van mijn harde dienst blijven wachten, Tot mijn aflossing komt!
| אם ימות גבר היחיה כל ימי צבאי איחל עד בוא חליפתי׃ |
15 Hoe zou ik dan antwoorden, als Gij riept Als Gij het werk uwer handen verlangend kwaamt zoeken!
| תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף׃ |
16 Terwijl Gij thans mijn schreden telt, Zoudt Gij niet langer op mijn zonden meer loeren,
| כי עתה צעדי תספור לא תשמור על חטאתי׃ |
17 Maar in een buidel mijn overtreding verzegelen, En mijn fouten bedekken!
| חתם בצרור פשעי ותטפל על עוני׃ |
18 Maar zoals een berg ineenstort, Een rots van haar plaats wordt gerukt,
| ואולם הר נופל יבול וצור יעתק ממקמו׃ |
19 Het water de stenen uitholt, Een stortregen de aardbodem wegspoelt: Zo slaat Gij de hoop der mensen de bodem in,
| אבנים שחקו מים תשטף ספיחיה עפר ארץ ותקות אנוש האבדת׃ |
20 Gij slaat hem neer, hij gaat heen voor altijd; Gij verbleekt zijn gelaat, en zendt hem weg.
| תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו׃ |
21 Zijn zonen mogen worden geëerd: hij ziet het niet; Tot schande komen: hij bemerkt het niet.
| יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא יבין למו׃ |
22 Slechts over zijn eigen lichaam voelt hij smart, Blijft over zijn eigen ziel in droefheid gedompeld!
| אך בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל׃ |
