Job 13
1 Zie, dit alles heb ik met eigen ogen aanschouwd, Mijn oor heeft het gehoord en verstaan.
| הן כל ראתה עיני שמעה אזני ותבן לה׃ |
2 Wat gij weet, weet ik even goed: Ik doe niet onder voor u.
| כדעתכם ידעתי גם אני לא נפל אנכי מכם׃ |
3 Daarom wil ik tot den Almachtige spreken, Mijn zaak bepleiten voor God!
| אולם אני אל שדי אדבר והוכח אל אל אחפץ׃ |
4 Want gij zijt leugensmeden, En kwakzalvers allemaal!
| ואולם אתם טפלי שקר רפאי אלל כלכם׃ |
5 Als gij er nu maar het zwijgen toe deedt, Rekende men het u als wijsheid aan.
| מי יתן החרש תחרישון ותהי לכם לחכמה׃ |
6 Luistert dus liever naar mijn pleit, En geeft acht op het pleidooi mijner lippen.
| שמעו נא תוכחתי ורבות שפתי הקשיבו׃ |
7 Moogt gij leugens spreken, om God te believen, Ter wille van Hem onwaarheid zeggen;
| הלאל תדברו עולה ולו תדברו רמיה׃ |
8 Moogt gij partijdig voor Hem zijn, Wanneer gij voor God denkt te pleiten?
| הפניו תשאון אם לאל תריבון׃ |
9 Loopt dit goed voor u af, wanneer Hij u in verhoor neemt; Of denkt gij Hem te bedriegen, zoals men mensen bedriegt?
| הטוב כי יחקר אתכם אם כהתל באנוש תהתלו בו׃ |
10 Ten zwaarste zal Hij u straffen, Zo gij partijdig zijt in het geniep.
| הוכח יוכיח אתכם אם בסתר פנים תשאון׃ |
11 Zal zijn Majesteit u dan niet ontstellen, Zijn verschrikkingen u niet overvallen?
| הלא שאתו תבעת אתכם ופחדו יפל עליכם׃ |
12 Want uw uitspraken zijn spreuken van as, Uw betogen, betogen van leem!
| זכרניכם משלי אפר לגבי חמר גביכם׃ |
13 Zwijgt derhalve, en laat mij spreken; Laat er van komen wat wil!
| החרישו ממני ואדברה אני ויעבר עלי מה׃ |
14 Ik pak mijn vlees tussen mijn tanden, En neem mijn leven in mijn hand.
| על מה אשא בשרי בשני ונפשי אשים בכפי׃ |
15 Wil Hij me doden, ik wacht Hem af; Maar ik verdedig mijn wandel voor Hem!
| הן יקטלני לא איחל אך דרכי אל פניו אוכיח׃ |
16 Dit zal reeds een triomf voor mij zijn; Want de boze durft niet eens voor zijn aanschijn treden!
| גם הוא לי לישועה כי לא לפניו חנף יבוא׃ |
17 Luistert dus goed naar mijn woord, Leent het oor aan mijn rede.
| שמעו שמוע מלתי ואחותי באזניכם׃ |
18 Zie, ik heb mijn pleit gereed, Ik ben mij bewust van mijn recht!
| הנה נא ערכתי משפט ידעתי כי אני אצדק׃ |
19 Wie brengt er iets tegen mij in? Ik zou aanstonds zwijgen en sterven.
| מי הוא יריב עמדי כי עתה אחריש ואגוע׃ |
20 Twee dingen moet Gij mij echter besparen, Dan verschuil ik mij niet voor uw aanschijn:
| אך שתים אל תעש עמדי אז מפניך לא אסתר׃ |
21 Neem uw hand van mij weg, En verbijster mij niet door uw verschrikking.
| כפך מעלי הרחק ואמתך אל תבעתני׃ |
22 Daag mij dus uit, en ik zal antwoorden; Of laat mij spreken, en antwoord Gij:
| וקרא ואנכי אענה או אדבר והשיבני׃ |
23 Hoeveel fouten en zonden heb ik bedreven, Noem mij mijn misdaden en zonden op!
| כמה לי עונות וחטאות פשעי וחטאתי הדיעני׃ |
24 Waarom verbergt Gij uw aanschijn, En beschouwt Gij mij als uw vijand?
| למה פניך תסתיר ותחשבני לאויב לך׃ |
25 Wilt gij een weggewaaid blad nog verschrikken, Een verdorde halm nog vervolgen:
| העלה נדף תערוץ ואת קש יבש תרדף׃ |
26 Dat Gij zo’n bitter lot mij bestemt, En de fouten wreekt van mijn jeugd;
| כי תכתב עלי מררות ותורישני עונות נעורי׃ |
27 Mijn voeten steekt in een blok, al mijn gangen bewaakt, En mijn voetzolen bespiedt?
| ותשם בסד רגלי ותשמור כל ארחותי על שרשי רגלי תתחקה׃ |
| והוא כרקב יבלה כבגד אכלו עש׃ |
