Salme 78

1 En Maskil af Asaf. Lyt, mit Folk, til min Lære, bøj eders Øre til Ord fra min Mund;

Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.

2 jeg vil aabne min Mund med Billedtale, fremsætte Gaader fra fordums Tid,

Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.

3 hvad vi har hørt og ved, hvad vore Fædre har sagt os;

Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.

4 vi dølger det ikke for deres Børn, men melder en kommende Slægt om HERRENS Ære og Vælde og Underne, som han har gjort.

Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.

5 Han satte et Vidnesbyrd i Jakob, i Israel gav han en Lov, idet han bød vore Fædre at lade deres Børn det vide,

Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;

6 at en senere Slægt kunde vide det, og Børn, som fødtes siden, staa frem og fortælle deres Børn derom,

Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;

7 saa de slaar deres Lid til Gud og ikke glemmer Guds Gerninger, men overholder hans Bud,

Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;

8 ej slægter Fædrene paa, en vanartet, stridig Slægt, hvis Hjerte ikke var fast, hvis Aand var utro mod Gud

Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].

9 — Efraims Børn var rustede Bueskytter, men svigted paa Stridens Dag —

Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.

10 Gudspagten holdt de ikke, de nægtede at følge hans Lov;

Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.

11 hans Gerninger gik dem ad Glemme, de Undere, han lod dem skue.

Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.

12 Han gjorde Undere for deres Fædre i Ægypten paa Zoans Mark;

У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;

13 han kløved Havet og førte dem over, lod Vandet staa som en Vold;

У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.

14 han ledede dem ved Skyen om Dagen, Natten igennem ved Ildens Skær;

У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.

15 han kløvede Klipper i Ørkenen, lod dem rigeligt drikke som af Strømme,

Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;

16 han lod Bække rinde af Klippen og Vand strømme ned som Floder.

У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.

17 Men de blev ved at synde imod ham og vække den Højestes Vrede i Ørkenen;

Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.

18 de fristede Gud i Hjertet og krævede Mad til at stille Sulten,

Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.

19 de talte mod Gud og sagde: »Kan Gud dække Bord i en Ørken?

Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?

20 Se, Klippen slog han, saa Vand flød frem, og Bække vælded ud; mon han ogsaa kan give Brød og skaffe Kød til sit Folk?«

Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.

21 Det hørte HERREN, blev vred, der tændtes en Ild mod Jakob, ja Vrede kom op mod Israel,

Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;

22 fordi de ikke troede Gud eller stolede paa hans Frelse.

Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,

23 Da bød han Skyerne oventil, lod Himlens Døre aabne

У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;

24 og Manna regne paa dem til Føde, han gav dem Himmelkorn;

У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;

25 Mennesker spiste Englebrød, han sendte dem Mad at mætte sig med.

Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.

26 Han rejste Østenvinden paa Himlen, førte Søndenvinden frem ved sin Kraft;

Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;

27 Kød lod han regne paa dem som Støv og vingede Fugle som Havets Sand,

У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.

28 lod dem falde midt i sin Lejr, rundt omkring sine Boliger;

У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.

29 Og de spiste sig overmætte, hvad de ønsked, lod han dem faa.

Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.

30 Men før deres Attraa var stillet, mens Maden var i deres Mund,

Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,

31 rejste Guds Vrede sig mod dem; han vog deres kraftige Mænd, fældede Israels Ynglinge.

Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.

32 Og dog blev de ved at synde og troede ej paa hans Undere.

Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;

33 Da lod han deres Dage svinde i Tomhed og endte brat deres Aar.

Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.

34 Naar han vog dem, søgte de ham, vendte om og spurgte om Gud,

У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;

35 kom i Hu, at Gud var deres Klippe, Gud den Allerhøjeste deres Genløser.

Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.

36 De hyklede for ham med Munden, løj for ham med deres Tunge;

Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;

37 deres Hjerter holdt ikke fast ved ham, hans Pagt var de ikke tro.

Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.

38 Og dog er han barmhjertig, han tilgiver Misgerning, lægger ej øde, hans Vrede lagde sig Gang paa Gang, han lod ikke sin Harme fuldt bryde frem;

Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.

39 han kom i Hu, de var Kød, et Pust, der svinder og ej vender tilbage.

У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.

40 Hvor tit stod de ham ikke imod i Ørkenen og voldte ham Sorg i det øde Land!

Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!

41 De fristede atter Gud, de krænkede Israels Hellige;

Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.

42 hans Haand kom de ikke i Hu, den Dag han friede dem fra Fjenden,

Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.

43 da han gjorde sine Tegn i Ægypten, sine Undere paa Zoans Mark,

44 forvandled deres Floder til Blod, saa de ej kunde drikke af Strømmene,

У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;

45 sendte Myg imod dem, som aad dem, og Frøer, som lagde dem øde,

Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;

46 gav Æderen, hvad de avlede, Græshoppen al deres Høst,

Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;

47 slog deres Vinstokke ned med Hagl, deres Morbærtræer med Frost,

Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.

48 prisgav Kvæget for Hagl og deres Hjorde for Lyn.

У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].

49 Han sendte sin Vredesglød mod dem, Harme, Vrede og Trængsel, en Sendefærd af Ulykkesengle;

У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.

50 frit Løb gav han sin Vrede, skaaned dem ikke for Døden, gav deres Liv til Pris for Pest;

У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;

51 alt førstefødt i Ægypten slog han, Mandskraftens Førstegrøde i Kamiternes Telte,

У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.

52 lod sit Folk bryde op som en Hjord, leded dem som Kvæg i Ørkenen,

У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;

53 leded dem trygt, uden Frygt, mens Havet lukked sig over deres Fjender;

Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.

54 han bragte dem til sit hellige Land, de Bjerge, hans højre vandt,

У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.

55 drev Folkeslag bort foran dem, udskiftede ved Lod deres Land og lod Israels Stammer bo i deres Telte.

У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.

56 Dog fristed og trodsede de Gud den Allerhøjeste og overholdt ikke hans Vidnesbyrd;

Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;

57 de faldt fra, var troløse som deres Fædre, svigtede som en slappet Bue,

Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.

58 de krænked ham med deres Offerhøje, ægged ham med deres Gudebilleder.

Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.

59 Det hørte Gud og blev vred, følte højlig Lede ved Israel;

Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.

60 han opgav sin Bolig i Silo, det Telt, hvor han boede blandt Mennesker;

У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,

61 han gav sin Stolthed i Fangenskab, sin Herlighed i Fjendehaand,

Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;

62 prisgav sit Folk for Sværdet, blev vred paa sin Arvelod;

Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.

63 Ild fortæred dets unge Mænd, dets Jomfruer fik ej Bryllupssange,

От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.

64 dets Præster faldt for Sværdet, dets Enker holdt ikke Klagefest.

Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.

65 Da vaagned Herren som en, der har sovet, som en Helt, der er døvet af Vin;

Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.

66 han slog sine Fjender paa Ryggen, gjorde dem evigt til Skamme.

У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.

67 Men han fik Lede ved Josefs Telt, Efraims Stamme udvalgte han ikke;

Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;

68 han udvalgte Judas Stamme, Zions Bjerg, som han elsker;

Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.

69 han bygged sit Tempel himmelhøjt, grundfæsted det evigt som Jorden.

[Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;

70 Han udvalgte David, sin Tjener, og tog ham fra Faarenes Folde,

У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;

71 hentede ham fra de diende Dyr til at vogte Jakob, hans Folk, Israel, hans Arvelod;

Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.

72 han vogtede dem med oprigtigt Hjerte, ledede dem med kyndig Haand.

Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.