Salme 44
1 Til Sangmesteren. Af Koras Sønner. En Maskil.
Narinig ng aming mga tainga, O Diyos, ang sinabi ng aming mga ninuno sa amin tungkol sa ginawa mo sa kanilang mga araw, noong unang panahon.
2 Gud, vi har hørt det med egne Ører, vore Fædre har fortalt os derom; du øved en Daad i deres Dage, i Fortids Dage med din Haand;
Pinalayas mo ang mga bansa gamit ang iyong kamay, pero itinanim mo ang aming bayan; pinahirapan mo ang mga tao, pero ikinalat mo ang aming bayan sa buong lupain.
3 Folk drev du bort, men plantede hine, Folkeslag knuste du, men dem lod du brede sig;
Dahil hindi nila nakuha ang lupain para maging ari-arian nila sa pamamagitan ng sarili nilang espada; ni ang kanilang sandata ang nagligtas sa kanila; kundi ang iyong kanang kamay, ang iyong bisig at ang ningning ng iyong mukha, dahil sinang-ayunan mo (sila)
4 thi de fik ej Landet i Eje med Sværdet, det var ej deres Arm, der gav dem Sejr, men det var din højre, din Arm og dit Ansigts Lys, thi du havde dem kær.
O Diyos, ikaw ang aking hari; pamahalaan mo ang tagumpay para kay Jacob.
5 Du, du er min Konge, min Gud, som sender Jakob Sejr.
Sa pamamagitan mo, ibabagsak namin ang aming mga kalaban; sa pamamagitan ng iyong pangalan, tatapakan namin silang mga tumitindig laban sa amin.
6 Ved dig nedstøder vi Fjenden, Modstanderne træder vi ned i dit Navn;
Dahil hindi ako nagtitiwala sa aking pana, ni sa aking espada na ililigtas ako.
7 thi ej paa min Bue stoler jeg, mit Sværd kan ikke give mig Sejr;
Pero iniligtas mo kami mula sa aming mga kalaban at inilagay sa kahihiyan ang mga napopoot sa amin.
8 men du gav os Sejr over Fjenden, du lod vore Avindsmænd blive til Skamme.
Ang Diyos ang aming ipinagmamalaki buong araw, at magpapasalamat kami sa iyong pangalan magpakailanman. (Selah)
9 Vi roser os altid af Gud, dit Navn vil vi love for evigt. (Sela)
Pero ngayon, kami ay iyong itinapon, at dinala kami sa kahihiyan, at hindi mo na sinasamahan ang aming mga hukbo.
10 Dog har du forstødt os, gjort os til Spot, du drager ej med vore Hære;
Pinaatras mo kami mula sa aming kalaban; at ang mga napopoot sa amin ay kinamkam ang yaman para sa kanilang mga sarili.
11 du lader os vige for Fjenden, vore Avindsmænd tager sig Bytte;
Ginawa mo kaming tulad ng tupa na nakalaan para kainin at ikinalat kami sa mga bansa.
12 du har givet os hen som Slagtekvæg, og strøet os ud mellem Folkene,
Ipinagbili mo ang iyong bayan para sa wala; hindi mo napalago ang iyong kayamanan sa paggawa nito.
13 dit Folk har du solgt til Spotpris, vandt ikke Rigdom ved Salget.
Ginagawa mo kaming katawa-tawa sa aming mga kapwa, hinamak at kinutya kami ng mga taong nakapaligid sa amin.
14 Til Haan for Naboer gør du os, til Spot og Spe for Grander,
Ginagawa mo kaming isang panlalait sa kalagitnaan ng mga bansa, isang pag-iiling sa kalagitnaan ng mga tao.
15 du gør os til Mundheld blandt Folkene, lader Folkeslagene ryste paa Hovedet ad os.
Buong araw nasa harapan ko ang aking kasiraan, at nabalot ng kahihiyan ang aking mukha
16 Min Skændsel er mig altid i Tanke, og Skam bedækker mit Aasyn
dahil sa tinig niyang nanlalait at nanghahamak, dahil sa kaaway at naghihiganti.
17 for spottende, haanende Tale, for Fjendens og den hævngerriges Blikke.
Lahat ng ito ay dumating sa amin, pero hindi ka namin kinalimutan o pinakitunguhan ng mali ang iyong tipan.
18 Alt det kom over os, skønt vi glemte dig ikke, sveg ikke heller din Pagt!
Hindi tumalikod ang aming mga puso; hindi lumayo ang aming mga hakbang mula sa iyong daan.
19 Vort Hjerte veg ikke fra dig, vore Skridt forlod ej din Vej.
Pero lubha mo pa rin kaming pinahirapan sa lugar ng mga aso at binalot kami ng anino ng kamatayan.
20 Dog knuste du os, hvor Sjakalerne bor, og indhylled os i Mørke.
Kung nakalimot kami sa pangalan ng aming Diyos o nag-unat ng aming mga kamay sa hindi kilalang diyos,
21 Havde vi glemt vor Guds Navn, bredt Hænderne ud mod en fremmed Gud,
hindi kaya ito sisiyasatin ng Diyos? Dahil nalalaman niya ang mga lihim ng puso.
22 vilde Gud ej opspore det? Han kender jo Hjerternes Løndom —
Sa katunayan, para sa iyong kapakanan, kami ay pinapatay buong araw; itinuring kaming mga tupa para katayin.
23 nej, for din Skyld dræbes vi Dagen lang og regnes som Slagtekvæg!
Gumising ka, bakit ka natutulog, Panginoon?
24 Vaagn op, hvi sover du, Herre? Bliv vaagen, forstød ej for stedse!
Tumindig ka, huwag mo kaming ilayo ng tuluyan. Bakit mo tinatago ang iyong mukha at kinakalimutan ang aming paghihirap at kaapihan?
25 Hvorfor vil du skjule dit Aasyn, glemme vor Nød og Trængsel?
Dahil natunaw kami sa alabok; ang aming mga katawan ay kumakapit sa lupa.
26 Thi vor Sjæl ligger bøjet i Støvet, vort Legeme klæber ved Jorden. Staa op og kom os til Hjælp, forløs os for din Miskundheds Skyld!
Bumangon ka para sa aming tulong at tubusin kami alang-alang sa iyong katapatan sa tipan.
