Salme 37

1 Af David. Græm dig ikke over Ugerningsmænd, misund ikke dem, der gør Uret!

Давут язған күй: — Яманлиқ қилғучилар түпәйлидин өзүңни көйдүрмә, Накәсләргә һәсәт қилма.

2 Thi hastigt svides de af som Græsset, visner som det friske Grønne.

Чүнки улар от-чөпләрдәк тезла үзүп ташлиниду, Юмран өсүмлүкләргә охшаш тозуп кетиду.

3 Stol paa HERREN og gør det gode, bo i Landet og læg Vind paa Troskab,

Пәрвәрдигарға таян, тиришип яхшилиқ қил, Зиминда маканлишип яшап, Униң вапа-һәқиқитини озуқ билип һозурлан.

4 da skal du have din Fryd i HERREN, og han skal give dig, hvad dit Hjerte attraar.

«Пәрвәрдигарни хурсәнлигим» дәп билгин, У арзу-тиләклириңгә йәткүзиду.

5 Vælt din Vej paa HERREN, stol paa ham, saa griber han ind

Йолуңни Пәрвәрдигарға аманәт қил; Униңға таян, У чоқум [тилигиңни] иҗабәт қилиду.

6 og fører din Retfærdighed frem som Lyset, din Ret som den klare Dag.

У һәққанийлиғиңни нурдәк, Адалитиңни чүштики қуяштәк чақнитиду.

7 Vær stille for HERREN og bi paa ham, græm dig ej over den, der har Held, over den, der farer med Rænker.

Пәрвәрдигарниң алдида тинич болуп, Уни сәвирчанлиқ билән күт; Һарамдин ронақ тапқан адәм түпәйлидин, Яман нийәтлири ишқа ашидиған киши түпәйлидин өзүңни көйдүрмә.

8 Tæm din Harme, lad Vreden fare, græm dig ikke, det volder kun Harm.

Аччиғиңдин ян, ғәзәптин қайт, Өзүңни көйдүрмә; У пәқәт сени яманлиққа елип бариду.

9 Thi Ugerningsmænd skal ryddes ud, men de, der bier paa HERREN, skal arve Landet.

Чүнки яманлиқ қилғучилар зиминдин үзүп ташлиниду; Пәрвәрдигарға тәлмүрүп күткәнләр болса, Зиминға егидарчилиқ қилиду.

10 En liden Stund, og den gudløse er ikke mere; ser du hen til hans Sted, saa er han der ikke.

: Көзни жумуп ачқучила, рәзил адәм һалак болиду; Униң маканиға сәпселип қарисаң, у йоқ болиду.

11 Men de sagtmodige skal arve Landet, de fryder sig ved megen Fred.

Бирақ мулайим-мөминләр зиминға мираслиқ қилиду, Вә чәксиз арамбәхшликтин һозурлиниду.

12 Den gudløse vil den retfærdige ilde og skærer Tænder imod ham;

Рәзил адәм һәққанийға қәст қилиду; Униңға чишлирини ғучурлитип хирис қилиду;

13 men Herren, han ler ad ham, thi han ser hans Time komme.

Лекин Рәб униңға қарап күлиду; Чүнки [Рәб] униң бешиға келидиған күнни көриду.

14 De gudløse drager Sværdet og spænder Buen for at fælde arm og fattig, for at nedslagte dem, der vandrer ret;

Югашлар вә йоқсулларни жиқитиш үчүн, Йоли дурусларни қирип ташлаш үчүн, Рәзилләр қиличини ғилипидин суғуруп елип, Оқясиниң киричини тартип тәйярлиди.

15 men Sværdet rammer dem selv i Hjertet, og Buerne brydes sønder og sammen.

Лекин қиличи болса өз жүригигә санҗилиду, Оқялири сундуруветилиду.

16 Det lidt, en retfærdig har, er bedre end mange gudløses Rigdom;

Һәққанийлардики «аз», Көплигән яманларниң байлиқлиридин әвзәлдур.

17 thi de gudløses Arme skal brydes, men HERREN støtter de retfærdige;

Чүнки рәзилләрниң биләклири сундурулиду; Лекин Пәрвәрдигар һәққанийларни йөләйду;

18 HERREN kender de uskyldiges Dage, deres Arvelod bliver evindelig;

Пәрвәрдигар көңли дурусларниң күнлирини билиду; Уларниң мираси мәңгүгә болиду.

19 de beskæmmes ikke i onde Tider, de mættes i Hungerens Dage.

Улар еғир күнләрдә йәргә қарап қалмайду; Қәһәтчиликтиму улар тоқ жүриду.

20 Thi de gudløse gaar til Grunde, som Engenes Pragt er HERRENS Fjender, de svinder, de svinder som Røg.

Бирақ рәзилләр һалак болиду; Пәрвәрдигар билән қаршилашқучилар чимәнзардики гүл-гиядәк тозуп кетиду; Улар түгәйду; Ис-түтүндәк тарқилип түгәйду.

21 Den gudløse laaner og bliver i Gælden, den retfærdige ynkes og giver;

Рәзил адәм өтнә елип қайтурмайду; Амма һәққаний адәм меһриванлиқ билән өтнә бериду;

22 de, han velsigner, skal arve Landet, de, han forbander, udryddes.

Чүнки [Пәрвәрдигар] рәхмәт қилғанлар зиминға егә болиду, Бирақ униң ләнитигә учриғанлар үзүп ташлиниду;

23 Af HERREN stadfæstes Mandens Skridt, naar han har Behag i hans Vej;

Мәртанә адәмниң қәдәмлири Пәрвәрдигар тәрипидиндур; [Рәб] униң йолидин хурсән болиду.

24 om end han snubler, falder han ikke, thi HERREN støtter hans Haand.

У тейилип кәтсиму, жиқилип чүшмәйду; Чүнки Пәрвәрдигар униң қолини тутуп йөләп туриду.

25 Ung har jeg været, og nu er jeg gammel, men aldrig saa jeg en retfærdig forladt eller hans Afkom tigge sit Brød;

Мән яш едим, һазир қерип қалдим; Лекин һәққанийларниң ташливетилгәнлигини, Яки пәрзәнтлириниң нан тилигәнлигини әсла көргән әмәсмән;

26 han ynkes altid og laaner ud, og hans Afkom er til Velsignelse.

У күн бойи мәрт-меһриван болуп өтнә бериду; Униң әвлатлириму хәлиққә бәрикәт йәткүзиду.

27 Vig fra ondt og øv godt, saa bliver du boende evindelig;

Яманлиқни ташлаңлар, яхшилиқ қилиңлар, Мәңгү яшайсиләр!

28 thi HERREN elsker Ret og svigter ej sine fromme. De onde udslettes for evigt, de gudløses Afkom udryddes;

Чүнки Пәрвәрдигар адаләтни сөйиду, У Өз мөмин бәндилирини ташлимайду; Улар мәңгүгә сақлиниду; Лекин рәзилләрниң әвлатлири үзүп ташлиниду.

29 de retfærdige arver Landet og skal bo der til evig Tid.

Һәққанийлар йәр-җаһанға егә болиду, Әбәдил-әбәткичә униңда макан тутуп яшайду.

30 Den retfærdiges Mund taler Visdom; hans Tunge siger, hvad ret er;

Һәққаний адәмниң ағзи даналиқ җакалайду; Униң тили адил һөкүмләрни сөзләйду;

31 sin Guds Lov har han i Hjertet, ikke vakler hans Skridt.

Қәлбидә Худаниң [муқәддәс] қануни туриду; Униң қәдәмлири тейилип кәтмәс.

32 Den gudløse lurer paa den retfærdige og staar ham efter Livet,

Рәзилләр һәққаний адәмни пайлап жүриду; Улар уни өлтүргидәк пәйтни издәп жүриду.

33 men HERREN giver ham ej i hans Haand og lader ham ikke dømmes for Retten.

Лекин Пәрвәрдигар уни дүшмәнниң чаңгилиға чүшүрмәйду; Яки һөкүмдә уни гунаға пүтмәйду.

34 Bi paa HERREN og bliv paa hans Vej, saa skal han ophøje dig til at arve Landet; du skal skue de gudløses Undergang.

Пәрвәрдигарни тәлмүрүп күт, Униң йолини чиң тутқин; У сениң мәртивәңни көтирип, зиминға егә қилиду, Рәзилләр һалак қилинғанда, Сән буни көрисән.

35 Jeg har set en gudløs trodse, bryste sig som en Libanons Ceder —

Мән рәзил адәмниң зомигәрлик қиливатқинини көрдүм, У худди айниған барақсан япйешил дәрәқтәк ронақ тапқан.

36 men se, da jeg gik der forbi, var han borte; da jeg søgte ham, fandtes han ikke.

Бирақ у өтүп кәтти, Мана, у йоқ болди; Мән уни издисәмму, у тепилмайду.

37 Vogt paa Uskyld, læg Vind paa Oprigtighed, thi Fredens Mand har en Fremtid;

Мукәммәл адәмгә нәзәр сал, Дурус инсанға қара! Чүнки бундақ адәмниң ахир көридиғини арамбәхш хатирҗәмлик болиду.

38 men Overtræderne udryddes til Hobe, de gudløses Fremtid gaar tabt.

Итаәтсизләр болса бирликтә һалак болишиду; Уларниң келәчики үзүлиду;

39 De retfærdiges Frelse kommer fra HERREN, deres Tilflugt i Nødens Stund;

Бирақ һәққанийларниң ниҗатлиғи Пәрвәрдигардиндур; У еғир күнләрдә уларниң күчлүк панаһидур.

40 HERREN hjælper og frier dem, fra de gudløse frier og frelser han dem; thi hos ham har de søgt deres Tilflugt.

Пәрвәрдигар ярдәм қилип уларни сақлайду; У уларни рәзилләрдин сақлап қутқузиду; Чүнки улар Уни башпанаһи қилиду.