Ordsprogene 7
1 Min Søn, vogt dig mine Ord, mine Bud maa du gemme hos dig;
И оғлум, сөзлиримгә әмәл қил, Тапшуруқлиримни жүригиңдә сақла.
2 vogt mine Bud, saa skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
Тапшуруқлиримға әмәл қилсаң, яшнайсән; Тәлимлиримни көз қаричуқуңни асриғандәк асра.
3 bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle,
Уларни бармақлириңға теңип қой, Қәлб тахтаңға йезивал.
4 sig til Visdommen: »Du er min Søster!« og kald Forstanden Veninde,
Даналиқни, сән һәдә-сиңлим, дегин, Пәм-парасәтни «туққиним» дәп чақир.
5 at den maa vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
Шундақ қилсаң, улар сени ят хотундин жирақлаштуриду, Ағзидин силиқ сөз чиқидиған йочун аялдин нери қилиду.
6 Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
[Бир қетим] өйниң деризә көзнәклиридин ташқириға қариғинимда,
7 og blandt de tankeløse saa jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
Бир нәччә яш, садда жигитләрни көрдүм, Уларниң ичидин бир әқилсизни көрүп қалдим,
8 han gik paa Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem paa Vej til hendes Hus
У коча бойлап бузуқ [хотун турушлуқ] доқмуштин өтүп, Андин униң өйи тәрәпкә қарап маңди.
9 i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
Кәчқурун қараңғу чүшкәндә, Зулмәт кечә, ай қараңғусида [ишики алдидин өтти].
10 Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
Мана, өйдин бир хотун чиқип уни күтүвалди; Кийими паһишә аялларниңкидәк болуп, Нийити һейлә-микир еди.
11 løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
Ағзи бишәм-һаясиз, наһайити җаһил бир хотун, У өйидә турмайду,
12 snart paa Gader, snart paa Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun;
Бирдә мәһәллидә, бирдә мәйданларда, У кочилардики һәр доқмушта пайлап жүриду.
13 hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
Һелиқи яш жигитни тартип, уни сөйүп, Номуссизларчә униңға: —
14 »Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
«Өйүмдә «енақлиқ қурбанлиғи» гөши бар, Мән бүгүн Худаға қәсәм қилған қурбанлиқни қилдим,
15 gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
Шуңа мән сизни чақирғили чиқтим, Дидариңизға тәлпүнүп издидим. Әнди сизни тепивалдим!
16 Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred,
Карвитимға Мисирниң кәштилик, йоллуқ либас япқучлирини яптим.
17 jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
Орун-көрпилиримгә хуш пурақ мурмәкки, муәттәр вә қовзақ дарчинларни чачтим.
18 kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
Келиң, таң атқичә муһәббәтлишәйли, ойнап һозурлинайли, Көңлимиз қанғичә өз ара әйш-ишрәт қилайли,
19 Thi Manden er ikke hjemme, paa Langfærd er han draget;
Ерим өйдә йоқ, жирақ сәпәргә чиқип кәтти.
20 Pengepungen tog han med, ved Fuldmaane kommer han hjem!«
У бир һәмян пул елип кәтти, Ай толғичә у өйгә кәлмәйду» — деди.
21 Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
Аял көп шерин сөзлири билән раса қизиқтурди, Чирайлиқ гәплири билән уни әсир қиливалди.
22 tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
Союшқа елип маңған өкүздәк, Һамақәт киши кишән билән җазаға маңғандәк, Қилтаққа чүшкән қуштәк, Жигит униң кәйнидин маңди. Җигирини оқ тешип өтмигучә, У бу ишниң һаятиға замин болидиғанлиғини һеч билмәйду.
23 til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
24 Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
И оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Дегәнлиримгә қулақ селиңлар,
25 Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild paa hendes Stier;
Қәлбиңларни бундақ хотунниң йолиға кәткүзмәңлар, Униң алдам халтисиға чүшүп кәтмәңлар.
26 thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
Бундақ аял нурғун кишиләрни жиқитип яриландурған, Униң боғузлиған адәмлири толиму көптур,
