Job 5
1 »Raab kun! Giver nogen dig Svar? Og til hvem af de Hellige vender du dig?
Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
2 Thi Daarens Harme koster ham Livet, Taabens Vrede bliver hans Død.
Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
3 Selv har jeg set en Daare rykkes op, hans Bolig raadne brat;
Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
4 hans Sønner var uden Hjælp, traadtes ned i Porten, ingen reddede dem;
Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
5 sultne aad deres Høst, de tog den, selv mellem Torne, og tørstige drak deres Mælk.
Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
6 Thi Vanheld vokser ej op af Støvet, Kvide spirer ej frem af Jorden,
Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
7 men Mennesket avler Kvide, og Gnisterne flyver til Vejrs.
Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
8 Nej, jeg vilde søge til Gud og lægge min Sag for ham,
Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
9 som øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal,
У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
10 som giver Regn paa Jorden og nedsender Vand over Marken
У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
11 for at løfte de bøjede højt, saa de sørgende opnaar Frelse,
У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
12 han, som krydser de kloges Tanker, saa de ikke virker noget, der varer,
У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
13 som fanger de vise i deres Kløgt, saa de listiges Raad er forhastet;
У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
14 i Mørke raver de, selv om Dagen, famler ved Middag, som var det Nat.
Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
15 Men han frelser den arme fra Sværdet og fattig af stærkes Haand,
Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
16 saa der bliver Haab for den ringe og Ondskaben lukker sin Mund.
Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
17 Held den Mand, som revses at Gud; ringeagt ej den Almægtiges Tugt!
Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
18 Thi han saarer, og han forbinder, han slaar, og hans Hænder læger.
Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
19 Seks Gange redder han dig i Trængsel, syv gaar Ulykken uden om dig;
У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
20 han frier dig fra Døden i Hungersnød, i Krig fra Sværdets Vold;
Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
21 du er gemt for Tungens Svøbe, har intet at frygte, naar Voldsdaad kommer;
Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
22 du ler ad Voldsdaad og Hungersnød og frygter ej Jordens vilde Dyr;
Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
23 du har Pagt med Markens Sten, har Fred med Markens Vilddyr;
Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
24 du kender at have dit Telt i Fred, du mønstrer din Bolig, og intet fattes;
Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
25 du kender at have et talrigt Afkom, som Jordens Urter er dine Spirer;
Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
26 Graven naar du i Ungdomskraft, som Neg føres op, naar Tid er inde.
Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
27 Se, det har vi gransket, saaledes er det; det har vi hørt, saa vid ogsaa du det!
Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
