Job 6
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
«Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
3 Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
4 Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Aand inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
5 Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
6 Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
7 Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
8 Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg haaber;
Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
9 vilde Gud dog knuse mig, række Haanden ud og skære mig fra,
Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
10 saa vilde det være min Trøst — jeg hopped af Glæde trods skaanselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
11 Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være taalmodig?
Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
12 Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
13 Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
14 Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
15 Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
16 de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
17 men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
18 Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og gaar til Grunde;
Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
19 Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog haaber paa dem,
Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
20 men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
21 Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen saa I og grebes af Skræk!
Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
22 Har jeg mon sagt: »Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
23 red mig af Fjendens Haand, køb mig fri fra Voldsmænds Haand!«
Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
24 Lær mig, saa vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
25 Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
26 Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
27 Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
28 Men vilde I nu dog se paa mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
29 Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
30 Er der Uret paa min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?
Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
