Job 39
1 Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare paa Hindenes Veer,
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 tæller du mon deres Drægtigheds Maaneder, kender du Tiden, de føder?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstraa op.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den staa ved din Krybbe om Natten?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 Stoler du paa dens store Kræfter; overlader du den din Høst?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd paa Loen?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 tænker ej paa, at en Fod kan knuse dem, Vildtet paa Marken træde dem sønder?
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Haard ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 Naar Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 Den skraber muntert i Dalen, gaar Brynjen væligt i Møde;
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, naar Hornet lyder;
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Raab.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 Den bygger og bor paa Klipper, paa Klippens Tinde og Borg;
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
