Job 38

1 Saa svarede HERREN Job ud fra Stormvejret og sagde:

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

2 Hvem fordunkler mit Raad med Ord, som er uden Mening?

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

3 Omgjord som en Mand dine Lænder, jeg vil spørge, og du skal lære mig!

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

4 Hvor var du, da jeg grundede Jorden? Sig frem, om du har nogen Indsigt!

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

5 Hvem bestemte dens Maal — du kender det jo — hvem spændte Maalesnor ud derover?

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

6 Hvorpaa blev dens Støtter sænket, hvem lagde dens Hjørnesten,

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

7 mens Morgenstjernerne jubled til Hobe, og alle Gudssønner raabte af Glæde?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

8 Hvem stængte for Havet med Porte, dengang det brusende udgik af Moders Skød,

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

9 dengang jeg gav det Skyen til Klædning og Taagemulm til Svøb,

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

10 dengang jeg brød det en Grænse og indsatte Portslaa og Døre

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

11 og sagde: »Hertil og ikke længer! Her standse dine stolte Vover!«

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

12 Har du nogen Sinde kaldt Morgenen frem, ladet Morgenrøden vide sit Sted,

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

13 saa den greb om Jordens Flige og gudløse rystedes bort,

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

14 saa den dannedes til som Ler under Segl, fik Farve, som var den en Klædning?

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

15 De gudløses Lys toges fra dem, den løftede Arm blev knust.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

16 Har du mon været ved Havets Kilder, har du mon vandret paa Dybets Bund?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

17 Mon Dødens Porte har vist sig for dig, skued du Mulmets Porte?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

18 Saa du ud over Jordens Vidder? Sig frem, om du ved, hvor stor den er!

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

19 Hvor er Vejen til Lysets Bolig, og hvor har Mørket mon hjemme,

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

20 saa du kunde hente det til dets Rige og bringe det hen paa Vej til dets Bolig?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

21 Du ved det, du blev jo født dengang, dine Dages Tal er jo stort!

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

22 Har du været, hvor Sneen gemmes, og skuet, hvor Hagelen vogtes,

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

23 den, jeg gemmer til Trængselens Tid, til Kampens og Krigens Dag?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

24 Hvor er Vejen did, hvor Lyset deler sig, hvor Østenvinden spreder sig ud over Jorden?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

25 Hvem aabnede Regnen en Rende og Tordenens Lyn en Vej

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

26 for at væde folketomt Land, Ørkenen, hvor ingen bor,

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

27 for at kvæge Øde og Ødemark og fremkalde Urter i Ørkenen?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

28 Har Regnen mon en Fader, hvem avlede Duggens Draaber?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

29 Af hvilket Skød kom Isen vel frem, hvem fødte mon Himlens Rim?

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

30 Vandet størkner som Sten, Dybets Flade trækker sig sammen.

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

31 Knytter du Syvstjernens Baand, kan du løse Orions Lænker?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

32 Lader du Aftenstjernen gaa op i Tide, leder du Bjørnen med Unger?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

33 Kender du Himmelens Love, fastsætter du dens Magt over Jorden?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

34 Kan du løfte Røsten til Sky, saa Vandskyl adlyder dig?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

35 Sender du Lynene ud, saa de gaar, og svarer de dig: »Her er vi!«

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

36 Hvem lagde Visdom i sorte Skyer, hvem gav Luftsynet Kløgt?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

37 Hvem er saa viis, at han tæller Skyerne, hvem hælder Himmelens Vandsække om,

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

38 naar Jorden ligger i Ælte, og Leret klumper sig sammen?

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

39 Jager du Rov til Løvinden, stiller du Ungløvers Hunger,

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

40 naar de dukker sig i deres Huler; ligger paa Lur i Krat?

Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

41 Hvem skaffer Ravnen Æde, naar Ungerne skriger til Gud og flakker om uden Føde?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?