Salme 22

1 Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.

Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

2 Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

3 Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

4 Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.

W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

5 Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

6 de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

7 Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

8 alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:

Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

9 »Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«

Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

10 Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

11 paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

12 Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

13 Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,

Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

14 spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

15 Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;

Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

16 min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

17 Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

18 jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.

Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

19 Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

20 Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

21 Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

22 Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

23 Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

24 »I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

25 Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«

O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

26 Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

27 de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

28 Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;

Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

29 thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

30 De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

31 Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.

Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.