Job 30
1 Nu derimod ler de ad mig, Folk, der er yngre end jeg, hvis Fædre jeg fandt for ringe at sætte iblandt mine Hyrdehunde.
A NO hoi, ua henehene mai ia'u ka poe opiopio ia'u, Ka poe nona na makuakane a'u i hoowahawaha ai, Aole e hoonoho pu me na ilio o ka'u poe hipi.
2 Og hvad skulde jeg med deres Hænders Kraft? Deres Ungdomskraft har de mistet,
Oia hoi, o ka ikaika o ko lakou lima heaha ia ia'u, Ka mea i pau ka ikaika?
3 tørrede hen af Trang og Sult. De afgnaver Ørk og Ødemark
No ka ilihune a no ka pololi ua wiwi lakou; Holo lakou i ka waonahele, I ka po he mehameha a neoneo.
4 og plukker Melde ved Krattet, Gyvelrødder er deres Brød.
Uhuki lakou i ka maluha ma ka nahelehele, A me ke aa o ka laau iunipera i ai na lakou.
5 Fra Samfundet drives de bort, som ad Tyve raabes der efter dem.
Maiwaena mai o kanaka ua hookukeia'ku lakou; Kahea nui aku mahope o lakou e like me lakou i ka aihue;
6 De bor i Kløfter, fulde af Rædsler, i Jordens og Klippernes Huler.
Maloko o na awawa weliweli e noho ai lakou, Maloko o na lua o ka honua a me na pohaku.
7 De brøler imellem Buske, i Tornekrat kommer de sammen,
Mawaena o ka nahelehele, me he hoki la lakou i uwe ai, Malalo o ka laau kuku lakou i hoakoakoa ai.
8 en dum og navnløs Æt, de joges med Hug af Lande.
He poe keiki a kanaka lapuwale, He poe keiki a kanaka inoa ole; Ua hookukeia lakou mai ka aina aku.
9 Men nu er jeg Haansang for dem, jeg er dem et Samtaleemne;
Ano hoi, ua lilo au i mea e mele ai lakou; A ua lilo hoi au no lakou i mea e olelo nane ai.
10 de afskyr mig, holder sig fra mig, nægter sig ikke af spytte ad mig.
Ua hoopailua lakou ia'u, a holo mamao lakou mai o'u aku la, Aole lakou i uumi i ke kuha mai i kuu maka.
11 Thi han løste min Buestreng, ydmyged mig, og foran mig kasted de Tøjlerne af.
No ka mea, ua kuu aku ia i kona kaulawaha, a ua hookaumaha mai ia'u; Ua kuu aku hoi lakou i ke kaulawaha imua o'u.
12 Til højre rejser sig Ynglen, Fødderne slaar de fra mig, bygger sig Ulykkesveje imod mig;
Ma ka akau ku mai ka poe opio, a hoonee aku i kuu wawae, Hoouka ae lakou i na alanui no kuu make.
13 min Sti har de opbrudt, de hjælper med til mit Fald, og ingen hindrer dem i det;
Ua hana ino lakou i kuu ala, Ua kokua lakou i kuu hina ana; Aohe o lakou kokua.
14 de kommer som gennem et gabende Murbrud, vælter sig frem under Ruiner,
Hele mai lakou me he poha nui mai la: Ma kahi nahae, hookaa mai la lakou maluna o'u.
15 Rædsler har vendt sig imod mig; min Værdighed joges bort som af Storm, min Lykke svandt som en Sky.
Ua hiki mai na mea hooweliweli maluna o'u: Hoomaau lakou i kuu lokomaikai e like me ka makani; A me he ao la, ke hele aku nei kuu pomaikai.
16 Min Sjæl opløser sig i mig; Elendigheds Dage har ramt mig:
Ano hoi ua nininiia kuu uhane iloko o'u, Ua lalau mai na la kaumaha ia'u.
17 Natten borer i mine Knogler, aldrig blunder de nagende Smerter.
I ka po ua oia kuu mau iwi iloko o'u; Aole i maha kuu mau eha aai.
18 Med vældig Kraft vanskabes mit Kød, det hænger om mig, som var det min Kjortel.
No ka ikaika loa o kuu mai, ua ano e kuu aahu; Ua puliki mai ia'u e like me ka a-i o kuu kapakomo.
19 Han kasted mig ud i Dynd, jeg er blevet som Støv og Aske.
Ua hoolei mai oia ia'u iloko o ka nenelu, A ua like au me ka lepo a me ka lehu.
20 Jeg skriger til dig, du svarer mig ikke, du staar der og ænser mig ikke;
Ua uwe aku au ia oe, aole oe i hoolohe mai ia'u; A ku au iluna, aole oe i manao mai ia'u.
21 grum er du blevet imod mig, forfølger mig med din vældige Haand.
Ua lilo oe i enemi no'u, Me ka ikaika o kou lima i hahai mai oe ia'u.
22 Du løfter og vejrer mig hen i Stormen, og dens Brusen gennemryster mig;
Ua kaikai oe ia'u, A hooholo no oe ia'u maluna o ka makani; Ua hooheehee mai hoi ia'u a hoomakau mai.
23 thi jeg ved, du fører mig hjem til Døden, til det Hus, hvor alt levende samles.
No ka mea, ua ike no au e hoihoi aku oe ia'u i ka make, A i ka hale e akoakoa ai ka poe a pau e ola ana.
24 Dog, mon den druknende ej rækker Haanden ud og raaber om Hjælp, naar han gaar under?
Aka, he mea ole ka pule, ke kikoo mai ia i kona lima, Ina e uwe lakou iloko o kona luku ana.
25 Mon ikke jeg græder over den, som havde det haardt, sørgede ikke min Sjæl for den fattiges Skyld?
Aole anei au i uwe i kona la pilikia? Aole anei i kaumaha ko'u naau no ka poe ilihune?
26 Jeg biede paa Lykke, men Ulykke kom, jeg haabed paa Lys, men Mørke kom;
I ka wa i kakali ai au i ka maikai, alaila hiki mai ka hewa; A ukali au i ka malamalama, alaila hiki mai ka pouli.
27 ustandseligt koger det i mig, Elendigheds Dage traf mig;
Ua kupikio kuu opu, aohe malie iho; Ua hiki e mai ia'u na la popilikia.
28 trøstesløs gaar jeg i Sorg, i Forsamlingen rejser jeg mig og raaber;
Ke hele eleele nei au, aole nae i ka la: Ku no au iluna maloko o ka ahakanaka, a uwe aku au.
29 Sjakalernes Broder blev jeg, Strudsenes Fælle.
Ua lilo au i hoahanau no na iliohae, A i hoalauna no na iana.
30 Min Hud er sort, falder af, mine Knogler brænder af Hede;
Ua eleele kuu ili maluna o'u, A ua hoaia kuu mau iwi i ka wela.
31 min Citer er blevet til Sorg, min Fløjte til hulkende Graad!
A ua lilo kuu lira no ke kanikau, A o kuu mea hookiokio no ka leo o ka poe e uwe ana.
