Job 27

1 Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Saa sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

3 Saa længe jeg drager Aande og har Guds Aande i Næsen,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

4 skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

5 Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udaander, opgiver jeg ikke min Uskyld.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

6 Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

7 Som den gudløse gaa det min Fjende, min Modstander som den lovløse!

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

8 Thi hvad er den vanhelliges Haab, naar Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

9 Hører mon Gud hans Skrig, naar Angst kommer over ham?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

10 Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, naar han paakalder ham?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

11 Jeg vil lære jer om Guds Haand, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

12 se, selv har I alle set det, hvi har I saa tomme Tanker?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

13 Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd faar fra den Almægtige:

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

14 Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

15 de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

16 Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler —

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

17 han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

18 han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

19 han lægger sig rig, men for sidste Gang, han slaar Øjnene op, og er det ej mer;

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

20 Rædsler naar ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

21 løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

22 Skaanselsløst skyder han paa ham, i Hast maa han fly fra hans Haand;

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

23 man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.