Job 21
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Ipapo Jobho akapindura akati:
2 Hør dog, hør mine Ord, lad det være Trøsten, I giver!
“Teereresa mashoko angu; uku ngakuve kunyaradza kwaunondipa.
3 Find jer nu i, at jeg taler, siden kan I jo haane!
Ndiitire mwoyo murefu ndichitaura hangu, uye kana ndapedza kutaura, urambe uchiseka hako.
4 Gælder min Klage Mennesker? Hvi skulde jeg ej være utaalmodig?
“Ko, kunyunyuta kwangu kwakanangana nomunhu here? Ndingatadza seiko kuora mwoyo?
5 Vend jer til mig og stivn af Rædsel, læg Haand paa Mund!
Nditarire ushamiswe; ufumbire muromo wako noruoko.
6 Jeg gruer, naar jeg tænker derpaa, mit Legeme gribes af Skælven:
Ndinotya, pandinofunga izvi; kudedera kunobata muviri wangu.
7 De gudløse, hvorfor lever de, bliver gamle, ja vokser i Kraft?
Nemhaka yeiko vakaipa vachirarama, vachikwegura uye vachiwedzerwa simba?
8 Deres Æt har de blivende hos sig, deres Afkom for deres Øjne;
Vanoona vana vavo vachikura ivo vachiri vapenyu, zvizvarwa zvavo pamberi pavo.
9 deres Huse er sikre mod Rædsler, Guds Svøbe rammer dem ikke;
Misha yavo igere zvakanaka uye haina chainotya; shamhu yaMwari haisi pamusoro pavo.
10 ej springer deres Tyr forgæves, Koen kælver, den kaster ikke;
Hando dzavo hadzikonewi kubereka, mhou dzavo dzinobereka mhuru dzisingasvodzi.
11 de slipper deres Drenge ud som Faar, deres Børneflok boltrer sig ret;
Vanobudisa vana vavo seboka ramakwai; vapwere vavo vanopembera vachitamba.
12 de synger til Pauke og Citer, er glade til Fløjtens Toner;
Vanoimba vachiridzirwa tambureni nembira; vanofarira kurira kwenyere.
Vanopedza makore avo mukubudirira uye vanopinda muguva nenguva isipi. (Sheol h7585)
14 skønt de siger til Gud: »Gaa fra os, at kende dine Veje er ikke vor Lyst!
Kunyange zvakadaro vanoti kuna Mwari, ‘Tisiyei takadaro! Hatina hanya nokuziva nzira dzenyu.
15 Den Almægtige? Hvad han? Skal vi tjene ham? Hvad Gavn at banke paa hos ham?«
Wamasimba Ose ndianiko, kuti timushumire? Tinowaneiko kana tikamunamata?’
16 Er ej deres Lykke i deres Haand og gudløses Raad ham fjernt?
Asi kubudirira kwavo hakusi mumaoko avo, naizvozvo ndinomira kure nerangano yevakaipa.
17 Naar gaar de gudløses Lampe ud og naar kommer Ulykken over dem? Naar deler han Loddet ud i sin Vrede,
“Kunyange zvakadaro, kanganiko kanodzimwa mwenje wevakaipa? Kanganiko vachiwirwa nenjodzi, magumo anotarwa naMwari mukutsamwa kwake?
18 saa de bliver som Straa for Vinden, som Avner, Storm fører bort?
Vanofanana namakoto anopeperetswa nemhepo runganiko, sehundi inokukurwa nedutu?
19 Gemmer Gud hans Ulykkeslod til hans Børn? Ham selv gengælde han, saa han mærker det,
Zvinonzi, ‘Mwari anochengetera vana vomunhu kutongwa.’ Ngaamutsive iye amene, kuitira kuti agozviziva!
20 lad ham selv faa sit Vanheld at se, den Almægtiges Vrede at drikke!
Meso ake pachake ngaaone kuparadzwa kwake; iye ngaanwe kutsamwa kwoWamasimba Ose.
21 Thi hvad bryder han sig siden om sit Hus, naar hans Maaneders Tal er udrundet?
Nokuti ane hanya yeiko nemhuri yaanosiya shure, mwedzi yaakagoverwa zvoyopera?
22 Kan man vel tage Gud i Skole, ham, som dømmer de højeste Væsner?
“Ko, pane munhu angagona kudzidzisa ruzivo kuna Mwari here, iye achitonga kunyange vari pamusoro-soro?
23 En dør jo paa Lykkens Tinde, helt tryg og saa helt uden Sorger:
Mumwe munhu anofa achine simba rake rizere, akachengetedzeka uye akagadzikana,
24 hans Spande er fulde af Mælk, hans Knogler af saftig Marv;
muviri wake wakagwinya, mapfupa ake azere nomwongo.
25 med bitter Sjæl dør en anden og har aldrig nydt nogen Lykke;
Mumwe munhu anofa ane shungu dzomwoyo, asina kumbonakidzwa nezvipi zvazvo zvakanaka.
26 de lægger sig begge i Jorden, og begge dækkes af Orme!
Vanovata muguruva pamwe chete, uye honye dzinovafukidza vose.
27 Se, jeg kender saa vel eders Tanker og de Rænker, I spinder imod mig,
“Ndinoziva chose zvamunofunga, iwo mano amungandikanganisa nawo.
28 naar I siger: »Hvor er Stormandens Hus og det Telt, hvor de gudløse bor?«
Imi munoti, ‘Imba yomunhu mukuru iripiko zvino, iwo matende aigarwa navanhu vakaipa?’
29 Har I aldrig spurgt de berejste og godkendt deres Beviser:
Hauna kumbobvunza vafambi vaya here? Hauna kuva nehanya nenhoroondo dzavo here,
30 Den onde skaanes paa Ulykkens Dag og frelses paa Vredens Dag.
dzokuti munhu akaipa anodarikwa pazuva renjodzi, kuti anorwirwa pazuva rokutsamwa?
31 Hvem foreholder ham vel hans Færd, gengælder ham, hvad han gør?
Ndianiko anotsoropodza mafambiro ake pachena? Ndianiko anomuripira pane zvaakaita?
32 Til Graven bæres han hen, ved hans Gravhøj holdes der Vagt;
Iye anotakurwa achiendeswa kuguva, uye rinda rake rinorindwa.
33 i Dalbunden hviler han sødt, Alverden følger saa efter, en Flok uden Tal gik forud for ham.
Ivhu romunhika rinotapira kwaari; vanhu vose vanomutevera, uye anotungamirirwa navazhinji vasingaverengeki.
34 Hvor tom er den Trøst, som I giver! Eders Svar — kun Svig er tilbage!
“Saka mungandinyaradza sei nezvisina maturo? Hapana chasara pakupindura kwenyu asi nhema dzoga!”
