Job 11
1 Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
2 Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
«Гәп мундақ көп турса, уни җавапсиз қалдурғили болмас? Сөзмән киши өзини ақлиса боламду?
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?
Сениң сәпсәтәлириң көпчиликниң ағзини тувақлиса боламду? Сән мазақ қилип сөзлигәндин кейин, һеч ким бу ишни йүзүңгә салмисунму?
4 Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«
Чүнки сән: «Мениң әқидилирим саптур, Мән сән [Худаниң] алдида пакмән» — дедиң.
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
Аһ, Тәңри гәп қилсиди! Ағзини ечип сени әйиплисиди!
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
Шундақ қилип У даналиқниң сирлирини саңа ечип бәрсиди! Чүнки даналиқ икки тәрәпликтур! Тәңриниң гунайиңниң хелә бир қисмини көтириветип, улардин өтидиғанлиғини убдан билип қой!
7 Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?
Сән Тәңрини издигән тәғдирдиму Уни түптин тонуяламсән?! Һәммигә Қадирниң чәксизлигини чүшинип йетәләмсән?
[Бундақ даналиқ] асмандин егиздур, [униңға еришишкә] немә амалиң бар? У тәһтисарадин чоңқурдур, сән немини биләләйсән? (Sheol h7585)
9 Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
Униң узунлуғи йәр-зиминдин узундур, Кәңлиги деңиз-океанлардин кәңдур.
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
У өтүп кетиветип, адәмни қамиса, уни сораққа чақирса, кимму Уни тосалисун?
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,
Чүнки У сахта адәмләрни убдан билиду, У тәкшүрмәй турупла алдамчилиқни аллиқачан көрүп болған.
12 saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
«Инсан туғулуп бир явайи ешәкниң тәхийигә айланғичә, Надан адәм дана болур!».
13 Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
Бирақ сән болсаң, әгәр қәлбиңни тоғрилатсаң, Қолуңни Худаға қарап созсаң,
14 hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,
Қолуңдики қәбиһликни өзүңдин нери қилсаң, Чедирлириңда һеч яманлиқни турғузмисаңла,
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,
Сән у чағда йүзүңни қусурсиз көтирип жүрисән, Тәврәнмәс, қорқунучсиз болисән;
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
Җапайиңни унтуйсән, Һәтта еқип өтүп кәткән суни ойлиғандәк уларни әсләйсән;
17 dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
Күнлириң чүштики нурдин йоруқ болиду, Сени һазир қараңғулуқ басқини билән, таңдәк парлақ болисән.
18 Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,
Үмүтүң бар болғачқа, сән һимайигә егә болисән, Сән әтрапиңға хатирҗәм қарап арам елип олтирисән.
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
Раст, сән ятқиниңда, һеч кимниң вәсвәсиси болмайду, Әксичә нурғунлиған кишиләр сениң һиммитиңни издәп келиду.
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!
Бирақ рәзилләрниң көзлири нуридин кетиду, Уларға қечишқа һеч йол қалмайду, Уларниң үмүти нәпәси тохташтин ибарәт болиду, халас».
