Esajas 61
1 Den Herre HERRENS Aand er over mig, fordi han salvede mig; han sendte mig med Glædesbud til ydmyge, med Lægedom for sønderbrudte Hjerter, for at udraabe Frihed for Fanger og Udgang for dem, som er bundet,
«Rǝb Pǝrwǝrdigarning Roⱨi mening wujudumda, Qünki Pǝrwǝrdigar meni ajiz ezilgǝnlǝrgǝ hux hǝwǝrlǝr yǝtküzüxkǝ mǝsiⱨligǝn. U meni sunuⱪ kɵngüllǝrni yasap saⱪaytixⱪa, Tutⱪunlarƣa azadliⱪni, Qüxǝp ⱪoyulƣanlarƣa zindanning eqiwetilidiƣanliⱪini jakarlaxⱪa ǝwǝtti;
2 udraabe et Naadeaar fra HERREN, en Hævnens Dag fra vor Gud, for at trøste alle, som sørger,
Pǝrwǝrdigarning xapaǝt kɵrsitidiƣan yilini, Ⱨǝm Hudayimizning ⱪisasliⱪ künini jakarlaxⱪa, Barliⱪ ⱪayƣu-ⱨǝsrǝt qǝkkǝnlǝrgǝ tǝsǝlli berixkǝ meni ǝwǝtti.
3 give dem, som sørger i Zion, Højtidspragt for Sørgedragt, for Sørgeklædning Glædens Olie, Lovsang for modløst Sind. Man kalder dem Retfærds Ege, HERRENS Plantning til hans Ære.
Ziondiki ⱨǝsrǝt-ⱪayƣu qǝkkǝnlǝrgǝ, Küllǝrning orniƣa güzǝllikni, Ⱨǝsrǝt-ⱪayƣuning orniƣa sürkilidiƣan xad-huramliⱪ meyini, Ƣǝxlik-mǝyüslük roⱨining orniƣa, Mǝdⱨiyǝ tonini kiydürüxkǝ meni ǝwǝtti; Xundaⱪ ⱪilip ular «ⱨǝⱪⱪaniyliⱪning qong dǝrǝhliri», «Pǝrwǝrdigarning tikkǝn maysiliri» dǝp atilidu, Ular arⱪiliⱪ uning güzǝllik-julaliⱪi ayan ⱪilinidu.
4 De skal bygge paa ældgamle Tomter, rejse Fortidsruiner, genopbygge nedbrudte Byer, der fra Slægt til Slægt laa i Grus.
Ular ⱪǝdimki harabzarliⱪlarni ⱪaytidin ⱪuridu, Əslidǝ wǝyran ⱪilinƣan jaylarni ⱪaytidin tiklǝydu, Harabǝ xǝⱨǝrlǝrni, dǝwrdin-dǝwrgǝ wǝyranliⱪta yatⱪan jaylarni yengibaxtin ⱪuridu;
5 Fremmede skal staa og vogte eders Smaakvæg, Udlændinge slide paa Mark og i Vingaard.
Yaⱪa yurtluⱪlar turƣuzulup, padiliringni baⱪidu; Yatlarning baliliri ⱪoxqiliringlar, üzümqiliringlar bolidu.
6 Men I skal kaldes HERRENS Præster, vor Guds Tjenere være eders Navn. Af Folkenes Gods skal I leve, deres Herlighed faar I til Eje.
Biraⱪ silǝr bolsanglar, «Pǝrwǝrdigarning kaⱨinliri» dǝp atilisilǝr; Silǝr toƣranglarda: «Ular Hudayimizning hizmǝtkarliri» deyilidu; Ozuⱪliringlar ǝllǝrning bayliⱪliri bolidu, Silǝr ularning xan-xǝrǝplirigǝ ortaⱪ bolisilǝr.
7 Fordi de fik tvefold Skændsel, og Spot og Spyt var deres Lod, faar de tvefold Arv i deres Land, dem tilfalder evig Glæde;
Horlinip, xǝrmǝndiliktǝ ⱪalƣininglarning orniƣa ikki ⱨǝssǝ nesiwǝnglǝr berilidu; Rǝswa ⱪilinƣanliⱪning orniƣa ular tǝⱪsimatida xadlinip tǝntǝnǝ ⱪilidu; Xuning bilǝn ular zeminƣa ikki ⱨǝssilǝp igidarqiliⱪ ⱪilidu; Mǝnggülük xad-huramliⱪ ularningki bolidu.
8 thi jeg elsker Ret, jeg, HERREN, jeg hader forbryderisk Rov. Jeg giver dem Løn i Trofasthed og slutter med dem en evig Pagt.
Qünki Mǝn Pǝrwǝrdigar toƣra ⱨɵküm, ⱨǝⱪiⱪǝtni ǝzizlǝymǝn; Kɵydürmǝ ⱪurbanliⱪ ⱪilixta ⱨǝrⱪandaⱪ bulangqiliⱪ wǝ aldamqiliⱪⱪa nǝprǝtlinimǝn; Mǝn ularƣa ⱨǝⱪiⱪǝt bilǝn tegixlikini ⱪayturup berimǝn; Mǝn ular bilǝn mǝnggülük bir ǝⱨdini tüzimǝn.
9 Deres Æt skal kendes blandt Folkene, deres Afkom ude blandt Folkeslag; alle, der ser dem, skal kende dem som Slægten, HERREN velsigner.
Xundaⱪ ⱪilip ularning nǝslining dangⱪi ǝllǝr arisida, Pǝrzǝntlirining dangⱪi hǝlⱪi-alǝm arisida qiⱪidu; Ularni kɵrgǝnlǝrning ⱨǝmmisi ularni tonup etirap ⱪiliduki, «Ular bolsa Pǝrwǝrdigar bǝht ata ⱪilƣan nǝsildur»».
10 Jeg vil glæde mig højlig i HERREN, min Sjæl skal juble i min Gud; thi han klædte mig i Frelsens Klæder, hylled mig i Retfærds Kappe, som en Brudgom, der binder sit Hovedbind, som Bruden, der fæster sine Smykker.
— «Mǝn Pǝrwǝrdigarni zor xad-huramliⱪ dǝp bilip xadlinimǝn, Jenim Hudayim tüpǝylidin huxallinidu; Qünki toy ⱪilidiƣan yigit ɵzigǝ «kaⱨinliⱪ sǝllǝ» kiyiwalƣandǝk, Toy ⱪilidiƣan ⱪiz lǝǝl-yaⱪutlar bilǝn ɵzini pǝrdazliƣandǝk, U nijatliⱪning kiyim-keqikini manga kiydürdi, Ⱨǝⱪⱪaniyliⱪ toni bilǝn meni pürkǝndürdi.
11 Thi som Spiren gror af Jorden, som Sæd spirer frem i en Have, saa lader den Herre HERREN Retfærd gro og Lovsang for al Folkenes Øjne.
Qünki zemin ɵzining bihini qiⱪarƣinidǝk, Baƣ ɵzidǝ terilƣanlarni ündürginidǝk, Rǝb Pǝrwǝrdigar ohxaxla barliⱪ ǝllǝrning aldida ⱨǝⱪⱪaniyliⱪni ⱨǝm mǝdⱨiyini ündüridu».
