Job 20
1 Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:
Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
2 Derfor give mine Tanker mig Svar, og fordi jeg har Hast i mit Indre.
Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
3 Jeg maa høre en Undervisning til Forsmædelse for mig; men Aanden svarer mig ud af min Forstand.
Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
4 Ved du dette, som har været af Evighed, siden Mennesker sattes paa Jorden:
Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
5 At de ugudeliges Frydeskrig er stakket, og den vanhelliges Glæde kun varer et Øjeblik?
Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
6 Om hans Højhed steg op til Himmelen, og hans Hoved naaede til Skyen,
Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
7 saa skal han dog svinde hen for evigt som Skarn; de, som saa ham, skulle sige: Hvor er han?
[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
8 Ligesom en Drøm skal han bortfly, og man skal ikke finde ham; og han skal forjages som et Syn om Natten.
Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
9 Det Øje, som har set ham, skal ikke se ham mere, og hans Sted skal ikke beskue ham ydermere.
Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
10 Hans Børn skulle søge at behage de ringe, og hans Hænder skulle give hans Formue tilbage.
Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
11 Hans Ben vare fulde af Ungdomskraft, men den skal ligge i Støvet med ham.
Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
12 Er Ondskab end sød i hans Mund, vilde han end dølge den under sin Tunge,
A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
13 vilde han end spare den og ikke slippe den, men holde den tilbage i sin Gane:
Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
14 Saa vilde dog hans Brød forvandle sig i hans Indvolde og blive til Øglegalde inden i ham.
[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
15 Han nedslugte Gods, men han skal udspy det; Gud skal drive det ud af hans Bug.
Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
16 Han indsugede Øglegift; Otterslangens Tunge skal dræbe ham.
Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
17 Ej skue han Strømme, ej Bække, som flyde med Honning og Mælk.
Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
18 Han skal tilbagegive det, han har havt Umage for, og ikke nyde det; som Gods, han har erhvervet, og han skal ikke fryde sig.
Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
19 Thi han fortrykte de ringe og lod dem ligge; han røvede et Hus, og han byggede det ikke.
Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
20 Fordi han ikke har vidst at være rolig i sin Bug, skal han ikke undkomme ved sit kostelige Gods.
Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
21 Der var ingen tilovers, han jo fortærede, derfor skal hans Lykke ikke blive varig.
Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
22 Naar han har fuldt op i Overflod, skal han dog blive bange, hver lidendes Haand skal komme over ham.
Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
23 For at fylde hans Bug sende Gud sin grumme Vrede over ham, og lade det regne over ham, som skal fortære ham!
Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
24 Han skal fly for Jernrustning, en Kobberbue skal gennemskyde ham.
[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
25 Han drager Pilen ud, og den gaar ud af hans Liv, den lynende Od kommer ud af hans Galde; Forfærdelser overfalde ham.
Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
26 Mørket er helt opbevaret for hans Skatte, en Ild, der ikke pustes til, skal fortære ham; det skal gaa den ilde, som er bleven tilbage i hans Telt.
Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
27 Himmelen skal aabenbare hans Misgerning, og Jorden skal rejse sig imod ham.
Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Hans Hus's Indtægt skal bortføres; den skal flyde bort paa Guds Vredes Dag.
Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
29 Dette er et ugudeligt Menneskes Lod fra Gud og hans tilsagte Arv fra Gud.
Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
