Job 19
1 Men Job svarede og sagde:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Hvor længe ville I bedrøve min Sjæl og knuse mig med Ord?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 I have nu ti Gange forhaanet mig, I skammede eder ikke ved at overdøve mig.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Og sandelig, om jeg end har faret vild, da bliver jo min Vildfarelse hos mig selv.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 Dersom I virkelig vilde ophøje eder imod mig og overbevise mig om min Skam,
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 saa forstaar dog, at Gud har forvendt min Sag og har ladet sit Garn omringe mig.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Se, jeg raaber over Vold, og jeg faar ikke Svar; jeg skriger, og der er ingen Ret.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 Han satte Gærde for min Vej, at jeg ikke kan komme over, og han lagde Mørkhed over mine Stier.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 Han afførte mig min Ære og borttog mit Hoveds Krone.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 Han nedbrød mig trindt omkring, og jeg for bort; han oprykkede mit Haab som et Træ;
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 og han optændte sin Vrede imod mig og agtede mig over for sig som sine Fjender.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 Hans Tropper kom til Hobe og banede sig Vej imod mig, og de lejrede sig trindt omkring mit Telt.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 Han fjernede mine Brødre fra mig, og de, som kende mig, holde sig aldeles fremmede for mig.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 Mine nærmeste have forladt mig, og mine Kyndinge have glemt mig.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 De, som bo hos mig i mit Hus, og mine Tjenestepiger agte mig som en fremmed, jeg er bleven en Udlænding for deres Øjne.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 Jeg kaldte ad min Tjener, og han svarede ikke; med egen Mund maatte jeg bede ham bønligt.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 Min Aand er bleven fremmed for min Hustru og min Kærlighed for min Moders Sønner.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Endogsaa Børn foragte mig; staar jeg op, tale de imod mig.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Alle de Mænd, som vare i min Fortrolighed, have Vederstyggelighed til mig, og de, som jeg elskede, have vendt sig imod mig.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Mine Ben hænge ved min Hud og ved mit Kød, og jeg er netop undsluppen med mine Tænders Hud.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Forbarmer eder over mig, forbarmer eder over mig, I, mine Venner! thi Guds Haand har rørt mig.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Hvi forfølge I mig, ligesom Gud, og kunne ikke mættes af mit Kød?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 Gid dog mine Ord maatte blive opskrevne, gid de maatte blive prentede i en Bog,
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 ja, maatte de med en Jernstil og med Bly blive indhuggede i en Klippe til evig Tid!
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 Og jeg ved, at min Genløser lever, og at han som den sidste skal staa op over Støvet.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 Og naar min Hud, saaledes sønderslidt, er borte, og jeg er blottet for mit Kød, skal jeg skue Gud,
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 hvem jeg skal skue som den, der er for mig, og hvem mine Øjne skulle se, og ikke en fremmed; mine Nyrer forsmægte i mit Indre.
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 Naar I sige: Hvor skulle vi dog forfølge ham! — og Sagens Rod skal være funden i mig —:
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 Da frygter for Sværdet; thi Vreden rammer Misgerninger, som fortjene Sværdet; paa det I skulle vide, at der er Dom til.
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
