Žalmy 2

1 Proč se bouří národové, a lidé daremné věci přemyšlují?

Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 Sstupují se králové zemští, a knížata se spolu radí proti Hospodinu, a proti pomazanému jeho,

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

3 Říkajíce: Roztrhejme svazky jejich, a zavrzme od sebe provazy jejich.

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

4 Ale ten, jenž přebývá v nebesích, směje se, Pán posmívá se jim.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

5 Tehdáž mluviti bude k nim v hněvě svém, a v prchlivosti své předěsí je, řka:

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 Jáť jsem ustanovil krále svého nad Sionem, horou svatou mou.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

7 Vypravovati budu úsudek. Hospodin řekl ke mně: Syn můj ty jsi, já dnes zplodil jsem tě.

RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

8 Požádej mne, a dámť národy, dědictví tvé, a končiny země, vládařství tvé.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 Roztlučeš je prutem železným, a jako nádobu hrnčířskou roztříštíš je.

Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

10 A protož, králové, nyní srozumějte, vyučujte se, soudcové zemští.

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

11 Služte Hospodinu v bázni, a veselte se s třesením.

RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

12 Líbejte syna, aby se nerozhněval, a zhynuli byste na cestě, jakž by se jen málo zapálil hněv jeho. Blahoslavení jsou všickni, kteříž doufají v něho.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!