Príslovia 9
1 Moudrost vystavěla dům svůj, vytesavši sloupů svých sedm.
Mądrość zbudowała sobie dom [i] wyciosała siedem słupów;
2 Zbila dobytek svůj, smísila víno své, stůl také svůj připravila.
Zabiła swoje bydło, zmieszała wino i zastawiła stół;
3 A poslavši děvečky své, volá na vrchu nejvyšších míst v městě:
Rozesłała swoje służące, woła na szczytach najwyższych miejsc miasta:
4 Kdožkoli jest hloupý, uchyl se sem. Až i bláznivým říká:
Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi; [a] do nierozumnego mówi:
5 Poďte, jezte chléb můj, a píte víno, kteréž jsem smísila.
Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam.
6 Opusťte hloupost a živi buďte, a choďte cestou rozumnosti.
Porzućcie głupotę, a będziecie żyli, i chodźcie drogą roztropności.
7 Kdo tresce posměvače, dochází hanby, a kdo přimlouvá bezbožnému, pohanění.
Kto upomina szydercę, ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje niegodziwego, ten się plami.
8 Nedomlouvej posměvači, aby tě nevzal v nenávist; přimlouvej moudrému, a bude tě milovati.
Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Učiň to moudrému, a bude moudřejší; pouč spravedlivého, a bude umělejší.
Upomnij mądrego, a będzie mądrzejszy; poucz sprawiedliwego, a pomnoży swą wiedzę.
10 Počátek moudrosti jest bázeň Hospodinova, a umění svatých rozumnost.
Początkiem mądrości [jest] bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.
11 Nebo skrze mne rozmnoží se dnové tvoji, a přidánoť bude let života.
Bo dzięki mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata [twojego] życia.
12 Budeš-li moudrý, sobě moudrý budeš; pakli posměvač, sám vytrpíš.
Jeśli będziesz mądry, tobie samemu będzie [służyła] twoja mądrość; a jeśli szydercą, sam poniesiesz szkodę.
13 Žena bláznivá štěbetná, nesmyslná, a nic neumí.
Głupia kobieta [jest] wrzaskliwa, prosta i nic nie rozumie;
14 A sedí u dveří domu svého na stolici, na místech vysokých v městě,
Siedzi u drzwi swego domu, na krześle, na wysokich miejscach w mieście;
15 Aby volala jdoucích cestou, kteříž přímo jdou stezkami svými, řkuci:
Aby wołać na przechodzących, którzy idą prosto swoimi ścieżkami:
16 Kdo jest hloupý, uchyl se sem. A bláznivému říká:
Ktokolwiek jest prosty, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:
17 Voda kradená sladší jest, a chléb pokoutní chutnější.
Kradzione wody są słodkie, a chleb jedzony pokątnie smaczny.
