Psalmi 78
1 Poučna pjesma. Asafova. Poslušaj, narode moj, moju nauku, prikloni uho riječima usta mojih!
Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
2 Otvorit ću svoja usta na pouku, iznijet ću tajne iz vremena davnih.
Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
3 Ono što čusmo i saznasmo, što nam kazivahu oci,
Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
4 nećemo kriti djeci njihovoj, predat ćemo budućem koljenu: slavu Jahvinu i silu njegovu i djela čudesna što ih učini.
det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
5 Svjedočanstvo podiže on u Jakovu, Zakon postavi u Izraelu, da ono što naredi ocima našim oni djeci svojoj objave,
Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
6 da sazna budući naraštaj, i sinovi koji će se roditi da djeci svojoj kazuju
so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
7 da u Boga ufanje svoje stave i ne zaborave djela Božjih, već da vrše zapovijedi njegove,
og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
8 kako ne bi bili, kao oci njihovi, naraštaj buntovan, prkosan - naraštaj srcem nestalan i duhom Bogu nevjeran.
og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
9 Sinovi Efrajimovi, ratnici s lukom, u dan bitke okrenuše leđa.
Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
10 Saveza s Bogom ne održaše i ne htjedoše hoditi po Zakonu njegovu.
Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
11 Zaboraviše na djela njegova, na čudesa koja im pokaza.
Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
12 Pred njihovim ocima činio je znakove u Egiptu, u Soanskom polju.
For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
13 On more razdijeli i njih prevede, vode kao nasip uzdiže.
Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
14 Danju ih vodio oblakom, a svu noć ognjem blistavim.
Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
15 U pustinji hrid prolomi i napoji ih obilno kao iz bezdana.
Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
16 Iz stijene izbi potoke te izvede vode k'o velike rijeke.
Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
17 A oni jednako griješiše, prkosiše Višnjem u pustinji.
Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
18 Boga su kušali u srcima svojim ištuć' (jela) svojoj pohlepnosti.
Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
19 Prigovarali su Bogu i pitali: “Može li Gospod stol u pustinji prostrti?
Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
20 Eno, udari u hrid, i voda poteče i provreše potoci: a može li dati i kruha, i mesa pružiti svome narodu?”
Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
21 Kad to začu Jahve, gnjevom usplamtje: oganj se raspali protiv Jakova, srdžba se razjari protiv Izraela,
Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
22 jer ne vjerovaše Bogu niti se u njegovu pomoć uzdaše.
for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
23 Pa ozgo naredi oblaku i otvori brane nebeske,
Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
24 k'o kišu prosu na njih mÓanu da jedu i nahrani ih kruhom nebeskim.
Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
25 Čovjek blagovaše kruh Jakih; on im dade hrane do sitosti.
Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
26 Probudi na nebu vjetar istočni i svojom silom južnjak dovede.
Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
27 Prosu na njih mesa k'o prašine i ptice krilatice k'o pijeska morskoga.
Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
28 Padoše usred njihova tabora i oko šatora njihovih.
og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
29 Jeli su i nasitili se, želju njihovu on im ispuni.
Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
30 Još nisu svoju utažili pohlepu i jelo im još bješe u ustima,
Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
31 kad se srdžba Božja na njih raspali: pokosi smrću prvake njihove i mladiće pobi Izraelove.
då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
32 Uza sve to griješiše dalje i ne vjerovaše u čudesna djela njegova.
Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
33 I skonča im dane jednim dahom i njihova ljeta naglim svršetkom.
Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
34 Kad ih ubijaše, tražiše ga i opet pitahu za Boga;
Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
35 spominjahu se da je Bog hridina njihova i Svevišnji njihov otkupitelj.
og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
36 Ali ga opet ustima svojim varahu i jezikom svojim lagahu njemu.
Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
37 Njihovo srce s njime ne bijaše, nit' bijahu vjerni Savezu njegovu.
Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
38 A on im milosrdno grijeh praštao i nije ih posmicao; često je gnjev svoj susprezao da ne plane svom jarošću.
Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
39 Spominjao se da su pÓut i dah koji odlazi i ne vraća se više.
Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
40 Koliko mu prkosiše u pustinji i žalostiše ga u samotnom kraju!
Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
41 Sve nanovo iskušavahu Boga i vrijeđahu Sveca Izraelova
Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
42 ne spominjuć' se ruke njegove ni dana kad ih od dušmana izbavi,
Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
43 ni znakova njegovih u Egiptu, ni čudesnih djela u polju Soanskom.
då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
44 U krv im pretvori rijeke i potoke, da ne piju.
Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
45 Posla na njih obade da ih žderu i žabe da ih more.
Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
46 I predade skakavcu žetvu njihovu, i plod muke njihove žderaču.
Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
47 Vinograde im tučom udari, a mrazom smokvike njihove.
Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
48 I predade grÓadu njihova goveda i munjama stada njihova.
Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
49 Obori na njih svu žestinu gnjeva svog, jarost, bijes i nevolju: posla na njih anđele nesreće.
Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
50 I put gnjevu svojem otvori: ne poštedje im život od smrti, životinje im izruči pošasti.
Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
51 Pobi u Egiptu sve prvorođeno, prvence u šatorju Hamovu.
Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
52 I povede narod svoj kao ovce i vođaše ih kao stado kroz pustinju.
Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
53 Pouzdano ih je vodio te se nisu bojali, a more je prekrilo dušmane njihove.
Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
54 U Svetu zemlju svoju on ih odvede, na bregove što mu ih osvoji desnica.
Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
55 Pred njima istjera pogane, konopom im podijeli baštinu, pod šatorjem njihovim naseli plemena izraelska.
Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
56 A oni iskušavali i gnjevili Boga Višnjega i nisu držali zapovijedi njegovih.
Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
57 Otpadoše, iznevjeriše se k'o oci njihovi, k'o luk nepouzdan oni zatajiše.
Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
58 Na gnjev ga nagnaše svojim uzvišicama, na ljubomor navedoše kumirima svojim.
Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
59 Bog vidje i gnjevom planu, odbaci posve Izraela.
Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
60 I napusti boravište svoje u Šilu, Šator u kojem prebivaše s ljudima.
Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
61 Preda u ropstvo snagu svoju i svoju diku u ruke dušmanske.
Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
62 Narod svoj prepusti maču, raspali se na svoju baštinu.
Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
63 Mladiće njihove oganj proguta, ne udaše se djevice njihove.
Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
64 Svećenici njihovi padoše od mača, ne zaplakaše Óudove njihove.
Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
65 Tad se k'o oda sna trgnu Gospodin, k'o ratnik vinom savladan.
Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
66 Udari otraga dušmane svoje, sramotu im vječitu zadade.
Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
67 On odbaci šator Josipov i Efrajimovo pleme ne odabra,
Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
68 već odabra pleme Judino i goru Sion koja mu omilje.
Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
69 Sagradi Svetište k'o nebo visoko, k'o zemlju utemelji ga dovijeka.
Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
70 Izabra Davida, slugu svojega, uze ga od torova ovčjih;
Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
71 odvede ga od ovaca dojilica da pase Jakova, narod njegov, Izraela, baštinu njegovu.
Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
72 I pasao ih je srcem čestitim i brižljivim rukama vodio.
Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.
