Mudre Izreke 7
1 Čuvaj, sine, riječi moje i pohrani moje zapovijedi kod sebe.
Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
2 Čuvaj moje zapovijedi, i bit ćeš živ, i nauk moj kao zjenicu oka svoga.
Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
3 Priveži ih sebi na prste, upiši ih na ploči srca svoga;
Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
4 reci mudrosti: “Moja si sestra” i razboritost nazovi “sestričnom”,
Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
5 da te čuva od žene preljubnice, od tuđinke koja laskavo govori.
Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
6 Kad bijah jednom na prozoru svoje kuće i gledah van kroz rešetku,
Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
7 vidjeh među lakovjernima, opazih među momcima nerazumna mladića:
Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
8 prolazio je ulicom kraj njezina ugla i koracao putem k njezinoj kući
Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
9 u sumraku između dana i večeri kad se hvata noćna tmina;
En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
10 i gle, susrete ga žena, bludno odjevena i s prijevarom u srcu.
Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
11 Jogunasta bijaše i razuzdana, noge joj se nisu mogle u kući zadržati;
Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
12 bila je čas na ulici, čas na trgovima i vrebala kod svakog ugla;
Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
13 i uhvati ga i poljubi i reče mu bezobrazna lica:
Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
14 “Bila sam dužna žrtvu pričesnicu, i danas izvrših svoj zavjet;
Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
15 zato sam ti izašla u susret, da te tražim, i nađoh te.
Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
16 Svoju sam postelju nastrla sagovima, vezenim pokrivačima misirskim;
Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
17 svoj sam krevet namirisala smirnom, alojem i cimetom.
Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
18 Hajde da se opijamo nasladom do jutra i da se radujemo užicima ljubavi.
Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
19 Jer muža mi nema kod kuće: otišao je na dalek put;
Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
20 uzeo je sa sobom novčani tobolac; a vratit će se kući tek o uštapu.”
La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
21 Tako ga zavede svojim vičnim nagovorom, odvuče ga svojim glatkim usnama.
Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
22 I ludo on pođe za njom, kao što vol ide na klaonicu i kao što jelen zapleten u mrežu čeka
Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
23 dok mu strijela ne probije jetra, i kao ptica što ulijeće u zamku, i ne znajući da će ga to života stajati.
Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
24 Zato me, sine moj, poslušaj i čuj riječi mojih usta.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
25 Nek' ti srce ne zastranjuje na njezine putove i ne lutaj po njezinim stazama.
Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
26 Jer je mnoge smrtno ranila i oborila, i mnogo je onih što ih je pobila.
Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
