Mudre Izreke 6
1 Sine moj, kad jamčiš bližnjemu svojem i daš svoju ruku drugome,
Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,
2 vezao si se vlastitim usnama, uhvatio se riječima svojih usta;
Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.
3 učini onda ovo, sine moj: oslobodi se! Jer si dopao u ruke bližnjemu svojemu; idi, baci se preda nj i salijeći bližnjega svoga.
Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;
4 Ne daj sna svojim očima ni drijema svojim vjeđama;
Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;
5 otmi se kao gazela iz mreže i kao ptica iz ruku ptičaru.
Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.
6 Idi k mravu, lijenčino, promatraj njegove pute i budi mudar:
Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.
7 on nema vođe, nadzornika, ni nadstojnika,
Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,
8 ljeti se sebi brine za hranu i prikuplja jelo u doba žetve.
Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.
9 A ti, dokle ćeš, lijenčino, spavati? Kad ćeš se dići oda sna svoga?
Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?
10 Još malo odspavaj, još malo odrijemaj, još malo podvij ruke za počinak
Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;
11 i doći će tvoje siromaštvo kao skitač i tvoja oskudica kao oružanik.
Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.
12 Nevaljalac i opak čovjek hodi s lažljivim ustima;
Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,
13 namiguje očima, lupka nogama, pokazuje prstima;
Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;
14 prijevare su mu u srcu, snuje zlo u svako doba, zameće svađe.
Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.
15 Zato će mu iznenada doći propast, i učas će se slomiti i neće mu biti lijeka.
Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.
16 Šest je stvari koje Gospod mrzi, a sedam ih je gnusoba njegovu biću:
Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.
17 ohole oči, lažljiv jezik, ruke koje prolijevaju krv nevinu,
Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,
18 srce koje smišlja grešne misli, noge koje hitaju na zlo,
Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,
19 lažan svjedok koji širi laži, i čovjek koji zameće svađe među braćom.
Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.
20 Sine moj, čuvaj zapovijedi oca svoga i ne odbacuj nauka matere svoje.
Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.
21 Priveži ih sebi na srce zauvijek, ovij ih oko svoga grla;
Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.
22 da te vode kada hodiš, da te čuvaju kada spavaš i da te razgovaraju kad se probudiš.
Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.
23 Jer je zapovijed svjetiljka, pouka je svjetlost, opomene stege put su života;
Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,
24 da te čuvaju od zle žene, od laskava jezika tuđinke.
Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.
25 Ne poželi u svom srcu njezine ljepote i ne daj da te osvoji trepavicama svojim,
Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.
26 jer bludnici dostaje i komad kruha, dok preljubnica lovi dragocjeni život.
Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.
27 Može li tko nositi oganj u njedrima a da mu se odjeća ne upali?
Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?
28 Može li tko hoditi po živom ugljevlju a svojih nogu da ne ožeže?
Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?
29 Tako biva onomu tko ide k ženi svoga bližnjega: neće ostati bez kazne tko god se nje dotakne.
Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.
30 Ne sramote li lupeža sve ako je krao da gladan utoli glad:
Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;
31 uhvaćen, on sedmerostruko vraća i plaća svim imanjem kuće svoje.
Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.
32 Nerazuman je, dakle, tko se upušta s preljubnicom; dušu svoju gubi koji tako čini.
Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;
33 Bruke i sramote dopada i rug mu se nikad ne briše.
Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;
34 Jer bijesna je ljubomornost u muža: on ne zna za milost u osvetni dan;
Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.
35 ne pristaje ni na kakav otkup i ne prima ma kolike mu darove dao.
Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.
