Job 41
1 Zar loviš Levijatana udicom? Zar ćeš mu jezik zažvalit' užetom?
Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?
2 Zar mu nozdrve trskom probost' možeš ili mu kukom probiti vilicu?
Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?
3 Hoće li te on preklinjat' za milost, hoće li s tobom blago govoriti?
Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?
4 I zar će s tobom savez on sklopiti da sveg života tebi sluga bude?
Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?
5 Hoćeš li se s njim k'o s pticom poigrat' i vezat' ga da kćeri razveseliš?
Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?
6 Hoće li se za nj cjenkati ribari, među sobom podijelit' ga trgovci?
Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?
7 Možeš li kopljem njemu kožu izbost ili glavu mu probiti ostima?
Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?
8 Podigni de ruku svoju na njega: za boj se spremi - bit će ti posljednji!
Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.
9 Zalud je nadu u njega gojiti, na pogled njegov čovjek već pogiba.
Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?
10 Junaka nema da njega razdraži, tko će mu se u lice suprotstavit'?
Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?
11 Tko se sukobi s njim i živ ostade? Pod nebesima tog čovjeka nema!
Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.
12 Prešutjet neću njegove udove, ni silnu snagu, ni ljepotu stasa.
Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.
13 Tko mu smije razodjenut' odjeću, tko li kroz dvostruk prodrijeti mu oklop?
Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?
14 Tko će mu ralje rastvorit' dvokrilne kad strah vlada oko zubi njegovih?
Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.
15 Hrbat mu je od ljuskavih štitova, zapečaćenih pečatom kamenim.
Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.
16 Jedni uz druge tako se sljubiše da među njima dah ne bi prošao.
Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.
17 Tako su čvrsto slijepljeni zajedno: priljubljeni, razdvojit' se ne mogu.
Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.
18 Kad kihne, svjetlost iz njega zapršti, poput zorinih vjeđa oči su mu.
Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.
19 Zublje plamsaju iz njegovih ralja, iskre ognjene iz njih se prosiplju.
Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.
20 Iz nozdrva mu sukljaju dimovi kao iz kotla što kipi na vatri.
Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.
21 Dah bi njegov zapalio ugljevlje, jer mu iz ralja plamenovi suču.
Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.
22 U šiji leži sva snaga njegova, a ispred njega užas se prostire.
W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.
23 Kad se ispravi, zastrepe valovi i prema morskoj uzmiču pučini.
Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.
24 Poput pećine srce mu je tvrdo, poput mlinskoga kamena otporno.
Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.
25 Pregibi tusta mesa srasli su mu, čvrsti su kao da su saliveni.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Zgodi li ga mač, od njeg se odbije, tako i koplje, sulica i strijela.
Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.
27 Poput slame je za njega željezo, mjed je k'o drvo iscrvotočeno.
Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.
28 On ne uzmiče od strelice s luka, stijenje iz praćke na nj k'o pljeva pada.
Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.
29 K'o slamčica je toljaga za njega, koplju se smije kad zazviždi nad njim.
Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.
30 Crepovlje oštro ima na trbuhu i blato njime ore k'o drljačom.
Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.
31 Pod njim vrtlog sav k'o lonac uskipi, uspjeni more k'o pomast u kotlu.
Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.
32 Za sobom svijetlu ostavlja on brazdu, regbi, bijelo runo bezdan prekriva.
Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.
33 Ništa slično na zemlji ne postoji i niti je tko tako neustrašiv.
Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.
34 I na najviše on s visoka gleda, kralj je svakome, i najponosnijim.”
Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.
