约伯记 9
1 约伯回答说：
Отвещав же Иов, рече:
2 我真知道是这样； 但人在 神面前怎能成为义呢？
воистинну вем, яко тако есть: како бо будет праведен человек у Господа?
3 若愿意与他争辩， 千中之一也不能回答。
Аще бо восхощет судитися с Ним, не послушает Его, да не преречет ко единому словеси Его от тысящи.
4 他心里有智慧，且大有能力。 谁向 神刚硬而得亨通呢？
Премудр бо есть мыслию, крепок же и велик: кто жесток быв противу Его, пребысть?
5 他发怒，把山翻倒挪移， 山并不知觉。
Обетшаяй горы, и не ведят, превращаяй я гневом:
6 他使地震动，离其本位， 地的柱子就摇撼。
трясый поднебесную из оснований, столпи же ея колеблются:
7 他吩咐日头不出来，就不出来， 又封闭众星。
глаголяй солнцу, и не восходит, звезды же печатствует:
8 他独自铺张苍天， 步行在海浪之上。
прострый един небо и ходяй но морю, яко по земли:
9 他造北斗、参星、昴星， 并南方的密宫；
творяй Плиады и Еспера, и Арктура и сокровища южная:
10 他行大事，不可测度， 行奇事，不可胜数。
творяй велия и неизследованная, славная же и изрядная, имже несть числа.
11 他从我旁边经过，我却不看见； 他在我面前行走，我倒不知觉。
Аще приидет ко мне, не имам видети: и аще мимоидет мене, никако уразумех.
12 他夺取，谁能阻挡？ 谁敢问他：你做什么？
Аще возмет, кто возвратит? Или кто речет Ему: что сотворил еси?
13 神必不收回他的怒气； 扶助拉哈伯的，屈身在他以下。
Сам бо отвращает гнев, слякошася под Ним кити поднебеснии.
14 既是这样，我怎敢回答他， 怎敢选择言语与他辩论呢？
Аще же мя услышит, или разсудит глаголы моя?
15 我虽有义，也不回答他， 只要向那审判我的恳求。
Аще бо и праведен буду, не услышит мене, суду Его помолюся:
16 我若呼吁，他应允我； 我仍不信他真听我的声音。
аще же воззову, и услышит мя, не иму веры, яко услыша глас мой.
17 他用暴风折断我， 无故地加增我的损伤。
Да не мглою мя потребит, многа же ми сотрения сотвори всуе,
18 我就是喘一口气，他都不容， 倒使我满心苦恼。
не оставляет бо мя отдохнути, исполни же мя горести.
19 若论力量，他真有能力！ 若论审判，他说谁能将我传来呢？
Понеже силен есть крепостию: кто убо суду Его воспротивится?
20 我虽有义，自己的口要定我为有罪； 我虽完全，我口必显我为弯曲。
Аще бо буду праведен, уста моя нечестия сотворят: аще же буду непорочен, стропотен буду.
21 我本完全，不顾自己； 我厌恶我的性命。
Аще бо нечестие сотворих, не вем душею моею: обаче отемлется ми живот.
22 善恶无分，都是一样； 所以我说，完全人和恶人，他都灭绝。
Темже рех: велика и сильна губит гнев.
23 若忽然遭杀害之祸， 他必戏笑无辜的人遇难。
Яко лукавии смертию лютою погибнут, обаче праведным посмеваются.
24 世界交在恶人手中； 蒙蔽世界审判官的脸， 若不是他，是谁呢？
Предана есть земля в руце нечестиваго, лица судий ея покрывает: аще же не Сам есть, кто есть?
25 我的日子比跑信的更快， 急速过去，不见福乐。
Житие же мое есть легчае скоротечца: отбегоша и не видеша.
26 我的日子过去如快船， 如急落抓食的鹰。
Или есть кораблем след пути, или орла летяща, ищуща яди?
27 我若说：我要忘记我的哀情， 除去我的愁容，心中畅快；
Аще бо реку: забуду глаголя, приникнув лицем воздохну,
28 我因愁苦而惧怕， 知道你必不以我为无辜。
трясуся всеми удесы: вем бо, яко не безвинна мя оставиши.
29 我必被你定为有罪， 我何必徒然劳苦呢？
Аще же нечестив есмь, почто не умрох?
30 我若用雪水洗身， 用硷洁净我的手，
Аще бо измыюся снегом и очищуся руками чистыми,
31 你还要扔我在坑里， 我的衣服都憎恶我。
доволно во скверне омочил мя еси, возгнушася же мною одежда моя.
32 他本不像我是人，使我可以回答他， 又使我们可以同听审判。
Неси бо человек, якоже аз, Емуже противопрюся, да приидем вкупе на суд.
33 我们中间没有听讼的人 可以向我们两造按手。
О, дабы ходатай нам был, и обличаяй и разслушаяй между обема.
34 愿他把杖离开我， 不使惊惶威吓我。
Да отимет от мене жезл, страх же Его да не смущает мене:
35 我就说话，也不惧怕他， 现在我却不是那样。
и не убоюся, но возглаголю, ибо тако не вем сам себе.
