約伯記 3
1 此後約伯開口詛咒自己的生日。
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
2 約伯開始說：
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
3 願我誕生的那日消逝，願報告「懷了男胎」的那夜滅亡。
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4 願那日成為黑暗，願天主從上面不再尋覓它，再沒有光燭照它。
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5 願黑暗和陰影玷污它，濃雲遮蓋它，白晝失光的晦暗驚嚇它。
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6 願那夜常為黑暗所制，不讓它列入年歲中，不讓它算在月分裏。
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
7 願那夜孤寂煢獨，毫無歡呼之聲。
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
8 願那詛咒白日者，有術召喚海怪者，前來詛咒那夜。
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9 願晨星昏暗，期待光明而光明不至，也不見晨光熹微，
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10 因為它沒有關閉我母胎之門，遮住我眼前的愁苦。
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
11 我為何一出母胎沒有立即死去﹖為何我一離母腹沒有斷氣﹖
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
12 為何兩膝接住我﹖為何兩乳哺養我﹖
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
13 不然現今我早已臥下安睡了，早已永眠獲得安息了，
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
14 與那些為自己建陵墓的國王和百官，
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15 與那些金銀滿堂的王侯同眠；
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16 或者像隱沒的流產兒，像未見光明的嬰孩；
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
17 在那裏惡人停止作亂，在那裏勞悴者得享安寧；
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
18 囚徒相安無事，再不聞督工的呼叱聲，
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
19 在那裏大小平等，奴隸脫離主人。
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20 為何賜不幸者以光明，賜心中憂苦者以生命﹖
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21 這些人渴望死，而死不至；尋求死亡勝於寶藏，
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
22 見到墳墓，感覺歡樂，且喜樂達於極點!
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23 人的道路，既如此渺茫，天主為何賜給他生命，又把他包圍﹖
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24 歎習成了我的食物，不停哀嘆有如流水。
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25 我所畏懼的，偏偏臨於我身；我所害怕的，卻迎面而來。
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26 我沒有安寧，也沒有平靜，得不到休息，而只有煩惱。
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
