Tingtoeng 107
1 A sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Rhal kut lamkah a tlan hlang loh BOEIPA kah a tlan te thui saeh.
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 Te vaengah amih te khocuk, khotlak, tlangpuei, tuitunli, khohmuen amkah a coi.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 Khosoek khopong ah khopuei tolrhum longpuei a hmuh uh mueh la kho a hmanguh.
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 Bungpong neh tuihalh la a khuiah a hinglu te rhae.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Kho a bing vaengah BOEIPA te a khue uh tih khobing khui lamkah amih te a huul.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 Te dongah amih te tolrhum khopuei la caeh ham a thuem longpuei neh a hoihaeng.
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 A hinglu aka halthi te tuihalh a dip pah sak tih a hinglu aka pongnaeng te khaw hnothen a cung sak.
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Hlangvang tah khohmuep neh dueknah hlipkhup kah thirhui neh phacipphabaem la aka ngol thongtla la coenguh.
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 Pathen kah olka te a koek uh tih Khohni kah oluen khaw a tlaitlaek uh.
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 Te dongah thakthaenah dongla a kunyun sak tih a lungbuei a toh uh vaengah bom pawh.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Tedae kho a bing uh vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah koep a khang.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 Amih te khohmuep neh dueknah hlipkhup lamkah a poh tih a kuelrhui khaw a bawt pah.
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 Rhohum thohkhaih te a phil tih thicung thohkalh khaw a tloek.
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 Amih tah boekoek longpuei kah hlang ang neh amamih kathaesainah dongah phaep uh.
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 A hinglu loh caak boeih a tuei pah uh tih dueknah vongka te a paan uh.
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 Kho a bing vaengah BOEIPA taengah pang uh tih amih te khobing khui lamkah a khang.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 A ol a hlah phoeiah amih a hoeih sak tih amih rhomhmop te a poeng a hal sak.
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 Te dongah uemonah hmueih te nawn uh saeh lamtah tamlung neh a bibi te doek uh saeh.
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Sangpho neh tuitunli ah suntla uh tih tui puei ah bitat aka saii rhoek loh,
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 BOEIPA kah bibi neh a laedil kah khobaerhambae te a hmuh uh.
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 A voek vaengah hlipuei khohli thoo tih tuilae khaw samboek.
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Vaan la luei uh tih tuidung la a suntlak uh vaengah a hinglu tah yoethaenah neh paci uh.
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Yurhui bangla lam uh tih a yoka dongah a cueihnah boeih hma uh.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Kho a bing vaengah BOEIPA taengla pang uh tih amih te khobing khui lamkah a poh.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Hlipuei te bidip la a duem sak tih tuiphu rhoek khaw ngam uh.
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Tuiphu a sap vaengah a kohoe uh tih amamih kah a naepnah langdai la a mawt.
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Hlang koca rhoek ham a sitlohnah neh khobaerhambae aka sai BOEIPA te uem uh pai saeh.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 Te dongah pilnam hlangping lakliah amah te pomsang uh saeh lamtah patong rhoek kah tolrhum ah thangthen uh saeh.
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 Tuiva te khosoek la, tuiphuet tui khaw tuihang la a khueh.
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 Cangthen kho khaw boethae loh kho a sak thil dongah lungkaehlai la,
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 khosoek te tuibap tui la, rhamrhae lai khaw tuiphuet tui la a khueh.
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 Teah te bungpong rhoek kho a sak sak tih tolrhum khopuei a thong uh.
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 Te vaengah khohmuen a tawn uh tih misur a tue dongah a vuei a thaih cuen.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Amih te yoethen a paek tih muep a ping uh vaengah a rhamsa khaw polpai sak pawh.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 Tedae a polpai uh vaengah caya yoethae neh kothae dongah ngam uh sut.
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 Hlangcong rhoek te nueihbu a hawk thil tih long mueng hinghong la kho a hmang sak.
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Tedae khodaeng te phacipphabaem lamkah a hoeptlang tih a hui a ko te boiva bangla a khueh.
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 Aka thuem rhoek loh a hmuh uh vaengah a kohoe uh dae dumlai boeih long tah a ka khoep a buem.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 U khaw aka cueih long tah hekah he kuem saeh lamtah BOEIPA kah sitlohnah te yakming uh saeh.
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
