Tingtoeng 106
1 BOEIPA te thangthen uh. Amah kah sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!
2 BOEIPA kah thayung thamal te unim aka thui thai vetih amah koehnah te boeih aka yakming thai eh?
Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?
3 A tuetang boeih dongah tiktamnah aka ngaithuen tih duengnah aka saii tah a yoethen pai saeh.
Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!
4 Aw BOEIPA, na pilnam kah kolonah khuiah kai m'poek lamtah namah kah khangnah neh kai n'hip lah.
Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,
5 Na coelh rhoek kah hnothen te hmuh sak ham, na namtu kah kohoenah dongah kohoe sak ham, na rho neh thangthen ham ni.
Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!
6 A pa rhoek neh ka tholh uh dongah, paihaeh la ka boe uh.
Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!
7 A pa rhoek loh Egypt ah nang kah khobaerhambae bangla cangbam uh pawt tih, na sitlohnah cungkuem te a poek uh pawt dongah, tuitunli kah carhaek li ah a koek uh.
Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!
8 Tedae a ming neh a thayung thamal te ming sak hamla amih te a khang.
Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:
9 Carhaek li te a ho tih a kak sak phoeiah tuidung longah khosoek bangla amih te a caeh puei.
Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.
10 Te vaengah amih te a lunguet kut lamloh a khang tih thunkha kut lamkah a tlan.
Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;
11 A rhal rhoek te tui loh a khuk uh tih pakhat kangna khaw sueng uh pawh.
De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!
12 A olkhueh te a tangnah uh tih amah koehnah te a hlai uh.
Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.
13 A bibi te koeloe a hnilh uh tih a oluen te rhing uh pawh.
Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;
14 Te dongah khosoek ah hoehhamnah a pael uh tih khopong ah Pathen a noemcai uh.
Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.
15 Amih kah huithuinah te a paek ngawn dae a hinglu dongah pimyet a tueih pah.
Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.
16 Rhaehhmuen ah Moses taeng neh BOEIPA kah hlang cim Aron taengah thatlai uh.
Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.
17 Diklai te ang tih Dathan te a dolh dongah Abiram hlangboel te khup a vuei.
Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;
18 A hlangboel lakliah hmai loh rhong tih halang rhoek te hmaisai loh a hlawp.
Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!
19 Horeb ah vaitoca mueihlawn a saii uh tih a bawk uh.
Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;
20 Amih kah thangpomnah te rham aka ca vaitotal muei la a hoi uh.
Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.
21 Egypt ah hno len a saii tih amih aka khang Pathen,
Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,
22 Ham kho ah khobaerhambae aka saii, Carhaek li ah mueirhih aka saii te a hnilh uh.
Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.
23 Amih te mitmoeng sak ham a ti vaengah a mikhmuh kah a puut ah a coelh Moses pai pawt koinih a kosi mael pawt vetih a phae pawn ni.
En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.
24 Sahnaih khohmuen te a hnawt uh dongah a olkhueh te tangnah uh pawh.
Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;
25 Amih kah dap khuiah cailak uh tih BOEIPA ol te hnatun uh pawh.
Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.
26 Te dongah amih te khosoek ah cungku sak ham,
Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,
27 Namtom taengah a tiingan cungku sak ham neh diklai ah thaekyak ham kut a thueng thil.
Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!
28 Te dongah Baalpeor neh sun uh tih aka duek kah hmueih te a caak uh.
Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;
29 A khoboe neh BOEIPA a veet uh dongah, amih taengah lucik a pung pah.
Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.
30 Tedae Phinekha te thoo tih a thangthui daengah lucik khaw cing.
Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;
31 Te vaengah anih te cadilcahma phoeikah cadilcahma ham kumhal hil duengnah la a nawt.
Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.
32 Meribah tui taengah a thintoek uh bal tih amih kongah Moses te a talh.
Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:
33 A mueihla te a koek uh dongah a ka nen khaw cal buengrhuet.
Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.
34 Amih taengkah BOEIPA loh a uen bangla pilnam rhoek mitmoeng sak uh pawh.
Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;
35 Tedae namtom rhoek neh pitpom uh hmaih tih amih kah bibi te a awt uh.
Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:
36 Te dongah amamih ham hlaeh la aka poeh muei taengah tho a thueng uh.
Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;
37 Te vaengah a ca huta khaw tongpa khaw rhaithae taengla a nawn uh.
Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;
38 Kanaan muei taengah a nawn uh tih ommongsitoe thii, a ca tongpa neh a ca huta kah thii a long sak uh dongah thii loh diklai a poeih.
Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.
39 A bibi neh a poeih uh tih a khoboe neh cukhalh uh.
Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!
40 Te dongah a pilnam te BOEIPA kah thintoek loh sai coeng tih a rho te a tuei.
Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:
41 Te vaengah amih te namtom kut ah a paek tih a lunguet loh amih te rhep a buem.
Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;
42 A thunkha rhoek loh amih a nen uh tih a kut hmuiah a kunyun sakuh.
Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.
43 Amih te koep koep puet a huul coeng dae amamih kah kopoek neh a koek uh dongah amamih kathaesainah neh tlumhmawn uh.
En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,
44 Tedae amih kah a tamlung te a yaak vaengah amih kah rhal te a hmuh pah.
Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;
45 Te vaengah a paipi te amih ham a poek pah tih a sitlohnah khuikah a sitlohnah cungkuem neh ko koep a hlawt.
Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;
46 Te dongah amih aka sol rhoek boeih loh amih taengah haidamnah ham a paek.
Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.
47 Kaimih kah Pathen BOEIPA kaimih he n'khang lamtah na ming cim uem ham neh nang koehnah dongah ka domyok ham khaw, namtom rhoek kut lamkah kaimih n'coi lah.
Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!
48 Israel Pathen, BOEIPA tah khosuen lamkah kumhal duela a yoethen pai tih pilnam boeih loh, “Amen, BOEIPA thangthen uh,” ti saeh.
Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!
