Tingtoeng 105
1 BOEIPA te uem uh lah. A ming te khue uh lah. A khoboe te pilnam rhoek taengah tukkil uh lah.
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
2 Amah te hlai uh lah. Amah te tingtoeng uh lamtah amah kah khobaerhambae boeih te lolmang taeng uh lah.
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
3 A ming cim neh thangthen uh lamtah, BOEIPA aka tlap rhoek kah a lungbuei tah a kohoe saeh.
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
4 BOEIPA neh amah kah a sarhi te tlap lah. A maelhmai khaw tlap taitu lah.
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
5 A kopoekrhainah a saii neh a ka dongkah laitloeknah bangla anih khobaerhambae khaw,
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
6 A sal Abraham tiingan neh a coelh Jakob koca rhoek loh thoelh uh lah.
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
7 BOEIPA amah ni mamih kah Pathen coeng. A laitloeknah khaw diklai pum ah om.
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
8 A paipi tekumhal duela a thoelh dongah cadilcahma thawngkhat ham olka a uen.
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
9 Abraham neh Isaak taengah a saii a olhlo te,
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
10 Jakob taengah oltlueh la, Israel taengah kumhal paipi la a sut pah.
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
11 Te dongah, “Kanaan kho rhi te na rho la nang taengah kam paek ni,” na ti nah.
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
12 A hlang kah hlangmi te a sii la om pueng tih, a khuiah bakuep uh.
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
13 Te vaengah namtom taeng lamkah namtom taengla, ram pakhat lamkah pilnam pakhat taengla poengdoe uh.
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
14 Amih aka hnaemtaek ham hlang khueh pah pawt tih amih kongah manghai rhoek khaw a tluung pah.
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
15 Ka koelh soah ben boel lamtah ka tonghma rhoek te thaehuet thil boeh,” a ti nah.
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
16 Khokha a khue vaengah kho khuiah conghol neh caak boeih te a phae pah.
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
17 Amih hmai kah a tueih hlang, Joseph te sal bangla a yoih.
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
18 A kho te hlong neh a phaep pah uh a hinglu ah thicung loh a toeh.
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
19 A olthui a thoeng tue a pha due BOEIPA kah olthui loh ol loh anih te a cil a poe.
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
20 Manghai loh a tah dongah pilnam aka taem loh anih a doek tih a hlah.
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
21 Amah im kah boei neh a hnopai boeih aka taemrhai hamla,
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
22 A hinglu bangla a mangpa rhoek te khoh tih a hamca rhoek te cueih sak ham te a khueh.
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
23 Te vaengah Israel loh Egypt la kun tih Jakob loh Ham kho ah bakuep.
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
24 Tedae a pilnam te muep a pungtai sak tih a rhal rhoek lakah a yet sak.
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
25 BOEIPA loh a sal rhoek te rhaithi sak tih, a pilnam aka hmuhuet ham Egypt rhoek kah lungbuei te a maelh pah.
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
26 A sal Moses neh anih ham a coelh Aron te a tueih.
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
27 Amih rhoi loh Egypt rhoek taengah Boeipa kah miknoek olka a tueng sak rhoi tih, Ham kho ah khaw kopoekrhai hno te a tueng sak rhoi.
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
28 Khohmuep a tueih tih a hmuep sak dongah Boeipa kah olthui olka te koek uh thai pawh.
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
29 A tui te thii la a poeh sak tih a nga khaw a duek sak.
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
30 A kho kah bukak rhoek te a manghai rhoek kah imkhui la a khae sak.
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
31 Amah loh a uen tih a khorhi tom ah pil neh pilhlip uihli tlung.
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
32 Khonal te rhael la a poeh sak tih a kho ah hmaisai hmai la coeng.
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
33 A misur neh a thaibu te khaw a haih pah tih a khorhi kah thing te a khaem pah.
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
34 A uen bal tih kaisih neh lungang te tae na pawt la halo.
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
35 Te vaengah a kho kah baelhing boeih a caak tih a khohmuen kah a thaihtae khaw a caak pah.
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
36 A kho khuikah caming boeih neh a thahuem boeih khuikah a thaihcuek te a ngawn pah.
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
37 Te vaengah amih te cak neh, sui neh ham pawk puei dongah amah koca rhoek khuikah tah paloe pawh.
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
38 Amih Egypt rhoek te birhihnah loh a vuei tih amih rhoek a nong vaengah a kohoe uh.
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
39 Himbaiyan bangla cingmai a yaal pah tih khoyin ah hmai a vang pah.
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
40 A bih vaengah tanghuem a khuen pah tih vaan kah buh te amih a kum sak.
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
41 Lungpang a ong vaengah tui ha phuet tih rhamrhae ah tuiva la a long sak te,
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
42 a sal Abraham taengkah a olkhueh cim te a poek dongah ni.
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
43 A pilnam khaw omngaihnah tamlung a coelh neh a khuen.
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
44 Te vaengah namtu rhoek kah a thakthaenah namtom khohmuen te a paek tih a pang uh te,
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
45 a oltlueh ngaithuen sak ham neh a olkhueng te kueinah sak ham ni. BOEIPA te thangthen lah.
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
