Johan 17
1 Jesuh loh he rhoek he a thui phoeiah a mik te vaan la a dai hang tih, “Pa aw, a tue ha pawk coeng. Capa te na thangpom mako. Te daengah ni capa loh nang n'thangpom eh.
To powiedziawszy Jezus, podniósł oczy swoje w niebo i rzekł: Ojcze! przyszła godzina, uwielbij Syna twego, aby też i Syn twój uwielbił ciebie.
2 Pumsa boeih sokah saithainah te anih na paek. Te daengah ni anih na paek boeih te amih taengah dungyan hingnah la a paek eh. (aiōnios g166)
Jakoś mu dał moc nad wszelkiem ciałem, aby tym wszystkim, któreś mu dał, dał żywot wieczny. (aiōnios g166)
3 Namah bueng te oltak Pathen neh Jesuh Khrih na tueih te a ming uh te tah dungyan hingnah ni. (aiōnios g166)
A toć jest żywot wieczny, aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa. (aiōnios g166)
4 Ka saii ham bibi kai nan paek te ka coeng tih kai loh diklai ah nang kan thangpom.
Jam cię uwielbił na ziemi, i dokończyłem sprawę, którąś mi dał, abym ją czynił.
5 Pa aw namah loh kai n'thangpom laeh, namah taengkah thangpomnah ka khueh he Diklai om hlanah ni namah taengah a om coeng.
A teraz uwielbij mię ty, Ojcze! u siebie samego tą chwałą, którąm miał u ciebie, pierwej, niżeli świat był.
6 Diklai lamkah kai taengah nan paek hlang rhoek taengah na ming ka phoe coeng. Kai nan paek rhoek te namah kah la om uh tih na ol te a tuem uh.
Objawiłem imię twoje ludziom, któreś mi dał z świata; toć byli i dałeś mi je, i zachowali słowa twoje.
7 Ka taengah nan paek boeih te namah lamkah ni tila boeih a ming uh coeng.
A teraz poznali, iż wszystko, coś mi dał, od ciebie jest.
8 Kai taengah ol nan paek te amih ka paek. Amih loh a doe uh dongah nang lamkah ka lo tila rhep a ming uh tih nang loh kai nan tueih tila a tangnah uh.
Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im; a oni je przyjęli, i poznali prawdziwie, iżem od ciebie wyszedł, a uwierzyli, żeś ty mię posłał.
9 Kai loh amih ham kan bih. Namah koe la a om uh dongah Diklai ham kan bih pawt dae kai nan paek rhoek ham ni kan bih.
Jać za nimi proszę, a nie za światem proszę, ale za tymi, któreś mi dał; bo twoi są.
10 Kai kah te khaw nang kah la boeih om tih nang kah te kai kah coeng dongah amih ah kai n'thangpom.
I wszystko moje jest twoje, a twoje moje, i uwielbionym jest w nich.
11 Diklai ah khaw ka om mahpawh. Tedae amih tah Diklai ah om pueng. Kai tah nang taengla ka lo. A cim a Pa, amih he na ming neh khoembael lah. Te ni kai nan paek pai. Te daengah ni mamih rhoi bangla pakhat la a om eh.
A nie jestem więcej na świecie, ale oni są na świecie, a ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj je w imieniu twojem, któreś mi dał, aby byli jedno, jako i my.
12 Amih neh ka om vaengah kamah nam paek amih rhoek te namah ming neh ka khoem coeng. Ka khoem van coeng dongah pocinah capa pawt atah amih te poci mahpawh. Te daengah ni cacim tah a soep eh.
Gdym z nimi był na świecie, jam je zachował w imieniu twojem, któreś mi dał; strzegłem ich i żaden z nich nie zginął, tylko on syn zatracenia, żeby się Pismo wypełniło.
13 Namah taengla ka pawk coeng tih hekah he Diklai ah ka thui. Te daengah ni amih khuiah aka soep ka omngaihnah te a dang uh eh.
Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli radość moję doskonałą w sobie.
14 Nang kah olka te kai loh amih ka paek coeng. Tedae kai loh Diklai kah hut la ka om pawt bangla Diklai kah hut la a om uh pawt dongah amih te Diklai loh a hmuhuet.
Jam im dał słowo twoje, a świat je miał w nienawiści; bo nie są z świata, jako i ja nie jestem z świata.
15 Amih te Diklai lamloh doek ham pawt tih a thae khui lamkah amih na khoembael ham ni kam bih.
Nie proszę, abyś je wziął z świata, ale abyś je zachował ode złego.
16 Kai loh Diklai kah hut la ka om pawt bangla Diklai kah hut la a om uh moenih.
Nie sąć z świata, jako i ja nie jestem z świata.
17 Amih te oltak neh ciim lah. Na olka tah oltak ni.
Poświęć je w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.
18 Diklai ah kai nan tueih bangla kai long khaw Diklai la amih ka tueih.
Jakoś ty mię posłał na świat, tak i ja posyłam je na świat.
19 Te dongah amih ham kai loh kamah ka ciim uh coeng. Te daengah ni amih khaw oltak dongah ciim la a om eh.
A ja poświęcam samego siebie za nich, aby i oni poświęceni byli w prawdzie.
20 Tedae hekah rhoek bueng ham pawt tih amih kah olka dongah kai aka tangnah rhoek ham khaw kan bih.
Nie tylko za tymi proszę, lecz i za onymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię;
21 Pa aw, kai ah na om tih kai khaw nang ah ka om vanbangla amih khaw pakhat la boeih om saeh. Mamih rhoi khuiah amih khaw om van saeh. Te daengah ni nang loh kai nan tueih te Diklai loh a tangnah eh.
Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze! we mnie, a ja w tobie; aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał.
22 Thangpomnah kai nam paek te amih ka paek coeng. Te daengah ni mamih rhoi n'thikat bangla a thikat la a om uh eh.
A ja tę chwałę, którąś mi dał, dałem im, aby byli jedno, jako my jedno jesteśmy;
23 Kai tah amih khuiah ka om tih nangmih khaw kai ah na om. Te daengah ni pakhat dongah rhuemtuet la a om uh eh. Te daengah ni namah loh kai nan tueih tih kai nan lungnah bangla amih ka lungnah te Diklai loh a ming eh.
Ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonałymi w jedno, a iżby poznał świat, żeś ty mię posłał, a iżeś je umiłował, jakoś i mię umiłował.
24 A pa Diklai a tong hlanah ni kai nan lungnah coeng dongah te rhoek te kai nan paek coeng. Ka om nah ah amih khaw kamah taengah om saeh ka ngaih. Te daengah ni kamah kah thangpomnah kamah nam paek te a hmuh uh eh.
Ojcze! któreś mi dał, chcę, abym gdziem ja jest, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moję, którąś mi dał; albowiemeś mię umiłował przed założeniem świata.
25 Aka dueng a pa, Diklai loh nang m'ming ngawn pawt cakhaw kai loh nang kan ming tih nang loh kai nan tueih te he rhoek loh a ming uh.
Ojcze sprawiedliwy! i świat cię nie poznał; alem ja cię poznał, a i ci poznali, żeś ty mię posłał.
26 Namah ming te amih taengah ka phoe coeng tih ka phoe pueng ni. Te daengah ni kai nan lungnah dongkah lungnah loh amih ah om vetih kai khaw amih ah ka om eh,” a ti.
I uczyniłem im znajome imię twoje i znajome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była, a ja w nich.
