< Joba 37 >

1 He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.
Ja, hierover siddert mijn hart, En springt op van zijn plaats.
2 A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.
Hoort, hoort het bulderen van zijn stem, Het gebrom, dat komt uit zijn mond.
3 Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.
Langs heel de hemel slingert Hij zijn bliksem, En tot de grenzen der aarde.
4 A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.
Zijn stem gromt achter Hem aan, Hij dondert met zijn machtige kreet; Hij houdt de bliksem niet terug, Wanneer zijn stem zich laat horen.
5 Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.
Maar ook wonderen wrocht God door zijn stem, Doet grote, onbegrijpelijke dingen!
6 Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.
Hij spreekt tot de sneeuw: Val op aarde neer; Tot de regenstromen: Weest hevig!
7 Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.
Dan sluit Hij alle mensen op, Opdat ieder sterveling zijn werk erkent;
8 Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.
Ook de dieren zoeken hun schuilplaats op, En leggen zich neer in hun holen.
9 Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.
Uit zijn kamer komt de wervelwind, Uit zijn voorraadschuren de koude;
10 Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.
Door de adem Gods wordt het ijs gestolten, De watervlakte in boeien gelegd;
11 Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.
Het zwerk belaadt Hij met dampen, En spreidt zijn lichtende wolken uit.
12 Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.
Ze zweven naar alle kanten rond, En gaan, zoals Hij het beschikt, Om te volbrengen, wat Hij hun gebiedt, Op de oppervlakte der aarde:
13 Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.
Is het tot straf, ze volbrengen zijn wil; Is het tot zegen, ze voeren hem uit.
14 Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.
Job, schenk er uw aandacht aan, Houd op, en let op Gods wonderen!
15 Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?
Begrijpt ge, hoe God ze gebiedt, En het licht van zijn wolken doet flitsen;
16 Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?
Begrijpt ge iets van het zweven der wolken, Van de wonderwerken van den Alwetende?
17 Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,
Gij, wiens kleren te warm zijn, Als de aarde amechtig van de zuidenwind ligt:
18 Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?
Kunt gij, evenals Hij, het zwerk tot een uitspansel strijken, Vast als een spiegel van gegoten metaal?
19 Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.
Laat mij weten, wat wij Hem zullen zeggen, Wij, die door de duisternis hulpeloos staan!
20 Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?
Zal deze wijken wanneer ik het zeg; Worden weggevaagd, als de mens het beveelt?
21 Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.
Neen, thans aanschouwt men geen licht, Het is door de wolken verduisterd; Maar een wind steekt op, en bezemt ze weg:
22 Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.
En uit het Noorden breekt de goudglans door! God is van ontzagwekkende luister omringd:
23 Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.
Wij dringen dus niet tot den Almachtige door! Hij is groot in kracht en gerechtigheid; Hij is de Heer van het recht, die nimmer verdrukt!
24 Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.
Daarom moeten de mensen Hem vrezen, Doorgronden Hem al de wijzen niet!

< Joba 37 >