Joba 36
1 Elihu loh koep a cong tih,
Vierde rede: mag de mens God ter verantwoording roepen? Elihoe vervolgde, en sprak:
2 “Kamah taengah bet m'bulbo uh lamtah nangmih te olthui khaw Pathen yueng la koep kan thui eh.
Heb nog een weinig geduld, en ik zal u onderrichten, Want er valt nog genoeg ten gunste van de Godheid te zeggen;
3 Ka poeknah he khohla lamloh kam phueih tih duengnah he kai aka saii ham ni ka khueh.
Ik wil mijn kennis tot het uiterste voeren, Om mijn Schepper te rechtvaardigen.
4 Ka olthui he a honghi pawt dongah nang taengkah lungming khaw a cuemthuek ham tueng pai.
Neen, mijn woorden liegen niet: Ge hebt met iemand te doen, die het eerlijk meent.
5 Pathen tah khuet tih lungbuei thadueng a khuet te a sit moenih ne.
Ja, God is groot: Hij veracht den rechtschapene niet;
6 Halang te hlun pawt tih mangdaeng te tiktamnah la a paek.
Machtig: Hij laat den boze niet leven! Hij verschaft aan de verdrukten hun recht,
7 A mik te hlangdueng taeng lamloh khap pawt tih manghai rhoek te ngolkhoel dongah a ngol sak. Te phoeiah amih a yoeyah la a thuung tih a sang sak.
Van de rechtvaardigen wendt Hij zijn ogen niet af; Hij zet ze bij koningen op de troon, Hoog plaatst Hij hun zetel voor eeuwig!
8 Tedae hmaipom neh pin uh tih phacip phabaem rhuihet neh a tuuk uh atah,
Maar worden zij in boeien geklonken, In koorden van ellende gevangen,
9 Amih kah bisai neh a boekoeknah dongah a len uh te khaw amih taengah a thui pah.
Dan brengt Hij hun daardoor hun gedrag onder het oog, En hun zonden uit hoogmoed ontstaan;
10 Thuituennah hamla amih hna te a vueh pah tih boethae lamloh mael hamla a thui pah.
Zo opent Hij hun oor ter belering, En vermaant ze, zich van hun ongerechtigheid te bekeren.
11 A hnatun uh tih tho a thueng koinih a khohnin then neh thok tih a kum te a naepnoi la boeih.
Wanneer ze dan luisteren, en Hem weer dienen, Dan slijten ze hun dagen in geluk, Hun jaren in weelde;
12 Tedae a hnatun uh pawt atah pumcumnah neh a paan uh vetih mingnah aka tal bangla pal uh ni.
Maar wanneer ze niet willen horen, Dan gaan ze heen naar het graf, En komen om door onverstand.
13 Lungbuei lailak rhoek loh thintoek a khueh uh tih amih a khih vaengah pataeng bomnah bih pawh.
En de verstokten, die er toornig om worden, En niet smeken, als Hij ze bindt:
14 Amih hinglu te camoe la, a hingnah khaw hlanghalh lakli ah duek.
Zij sterven al in hun jeugd, Hun leven vliedt heen in de jonge jaren.
15 A phacip phabaem vaengah mangdaeng khaw a pumcum sak tih a hna te nennah neh a toeh.
Hij redt dus den ellendige door zijn ellende, En opent zijn oor door zijn nood!
16 Rhal ka lamloh hmuenka la nang m'poh. Te lam te mangdaeng mangtok om pawt tih na caboei dongkah mongnah maehhloi ngang.
Zo trekt Hij ook u uit de muil van ellende Inplaats daarvan zal het onbekrompen overvloed zijn, En het genot van een dis, met vette spijzen beladen.
17 Halang kah dumlai khaw na cung sak tih dumlai neh laitloeknah loh m'moep.
Maar oordeelt gij geheel als een boze zijn gericht zal u treffen,
18 Kosi loh nang te boeinah neh m'vuet ve ne. Te dongah tlansum cungkuem loh nang m'phaelh boel.
Pas dus op, dat de wrevel u geen straf komt brengen, Waarvan de grootste losprijs u niet zou ontslaan;
19 Rhal khuiah pawt khaw, na bombihnah neh thadueng, thayung boeih loh m'khoembael aya?
Uw smeken tot Hem in de nood niets bereiken Al doet ge het ook uit al uw kracht.
20 A hmuikah pilnam a khum sak ham khoyin khaw hloem aih boeh.
Laat de dwaasheid u toch niet bedriegen Om u te verheffen met hen, die wijs willen zijn;
21 Ngaithuen, boethae taengla mael boeh. Te te phacip phabaem lakah te na tuek coeng te.
Wacht u ervoor, u tot de zonde te wenden, Want hierdoor juist werdt gij door ellende bezocht!
22 Pathen tah amah thadueng neh thaphoh uh coeng ke. Amah bangla unim aka saya?
Zie, God is groot door zijn kracht: Wie is heerser als Hij?
23 Anih ham a longpuei te u long nim a tae pah tih u long nim, 'Dumlai na saii,’ a ti nah.
Wie schrijft Hem zijn weg voor, Wie zegt: Gij handelt verkeerd?
24 Amah kah bisai na rhoeng sak ham te poek. Te ni hlang rhoek loh a hlai uh.
Denk er aan, dat ook gij zijn daden verheft, Die de stervelingen moeten bezingen,
25 Hlang boeih loh te te a hmuh uh tih hlanghing loh khohla lamkah a paelki.
Die iedere mens moet overwegen, Ieder mensenkind van verre beschouwt.
26 Pathen tah a len dongah a kum tarhing te m'ming uh lek pawt tih khenah lek pawh.
Zie, God is groot: wij begrijpen Hem niet, Het getal van zijn jaren is zelfs niet te schatten!
27 Tui dongkah aangpi a yoek tih khotlan te a tuihu lamloh a ciil.
Hij trekt uit de zee de druppels omhoog, Vervluchtigt de regen tot zijn nevel,
28 Khomong khaw cip tih hlang soah muep pha.
Die de wolken naar beneden doet stromen, En op alle mensen doet storten;
29 Khomai maiyan neh a dungtlungim kah pang ol a yakming mai ngawn.
Wie begrijpt de sprei van de wolken En de gedaante van zijn tent?
30 A vangnah loh a taengah a kah tih tuitunli yung duela a khuk.
Zie, Hij spreidt zijn nevel uit over de zee, En houdt haar kolken bedekt.
31 Te nen te pilnam taengah lai a tloek tih a yet taengah caak a paek.
Want daarmee spijst Hij de volken En geeft Hij voedsel in overvloed.
32 A kut dongkah vangnah loh a khuk tih phek a cuuk ham khaw te te a uen.
In zijn handen verbergt Hij de bliksem, En zendt hem af op zijn doel;
33 A khohum loh amah kawng te a doek tih boiva pataeng thintoek neh cet.
Zijn strijdkreet kondigt Hem aan, Zijn woede ontketent de storm!
