Joba 27
1 Job loh amah kah a huel ham te a koei tih,
2 “Pathen kah hingnah loh kai kah laitloeknah a khoe tih Tlungthang lo ka hinglu a phaep.
Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:
3 Ka khuikah ka hiil boeih neh ka hnarhong khuikah he Pathen mueihla ni.
Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus
4 Ka hmuilai loh dumlai thui boel saeh lamtah ka lai loh palyal la caitawk boel saeh.
Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!
5 Nangmih te kan tang sak atah kai ham savisava. Ka pal duela ka muelhtuetnah he kamah lamloh ka khoe mahpawh.
Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;
6 Ka duengnah te ka kop vetih ka hlah mahpawh. Kamah tue lamlong tah ka thinko he veet voel mahpawh.
Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!
7 Ka thunkha te a halang bangla, kai aka tlai thil khaw a boethae bangla om saeh.
Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!
8 Lailak kah ngaiuepnah tah menim? A mueluem tih Pathen loh a hinglu a bong pah.
Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?
9 A soah citcai loh a pai vaengah a pangngawlnah te Pathen loh a hnatun nim?
Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;
10 Tlungthang dongah pang a dok vetih, a tue boeih ah Pathen a khue bitni.
Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?
11 Pathen kah kut te nangmih kan thuinuet phoe vetih, Tlungthang taengkah te ka phah mahpawh.
Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:
12 Nangmih boeih khaw na hmuh vaengah balae tih a honghi neh na hoemdawk he.
Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?
13 Halang hlang loh Pathen taeng lamkah khoyo neh hlanghaeng loh Tlungthang taeng lamkah rho a dang he,
Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.
14 a ca te cunghang hamla a ping pah tih a cadil cahma khaw buh cung uh mahpawh.
Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;
15 A rhaengnaeng, a rhaengnaeng te dueknah loh a up vetih a nuhmai rhoek loh rhah uh mahpawh.
Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.
16 Cak te laipi bangla hmoeng vetih hnicu te dikpo bangla soe ni.
Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,
17 Tawn cakhaw aka dueng loh a bai vetih cak te ommongsitoe loh a tael ni.
Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.
18 A im te ning bangla a sak tih dungtlungim bangla rhalrhing a khueh.
Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;
19 Hlanglen la yalh dae khoem uh mahpawh. A mik a dai dae amah om voel pawh.
Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.
20 Anih te tui bangla mueirhih loh a phatawt khoyin ah cangpalam loh a pom.
Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;
21 Anih te kanghawn loh a khuen tih khum. Te vaengah anih te amah hmuen lamloh a yawn.
De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.
22 Anih te a voeih tih lungma a ti pawt dongah a kut lamloh yong la yong coeng.
Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;
23 A taengah a kut a paeng uh tih anih te amah hmuen lamloh kut a ving thil.
Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.
